ریشه‌های مشترک در ادبیات ایران و عمان/سوگیری جوامع غربی در توجه به آثار عربی و اسلامی
مسقط-اینا-جغه الحراتی ، نویسنده مشهور سال ، به ریشه های مشترک در ادبیات ایرانی و عمان اشاره کرد ، گفت: رسانه های ادبی و رسانه ای در غرب بیشتر به آثار ادبی در کشورهایی که درگیر جنگ و مسائل هستند ، علاقه مند هستند.
به گفته گزارشگر اعزامی ایرنا به مسقط ، تیم ملی وی فارغ التحصیل ادبیات عربی از دانشگاه سلطان قابوس و دانشگاه ادینبورو اسکاتلند است. وی آثار مختلفی را در ادبیات نوشت ، از جمله ادبیات کودکان و نوجوانان ، دو داستان کوتاه و دو رمان و همچنین کتابهای دانشگاهی در مورد ادبیات ، و هم اکنون دارای یک رئیس ادبیات عربی در دانشگاه سلطان قابوس است و جایزه بین المللی “جایزه مرد بوکر” را کسب کرده است. جایزه ای که به نویسنده و مترجم بهترین کار ترجمه شده به زبان انگلیسی در آن سال اهدا شد.
وی در نمایشگاه بین المللی کتاب مسقط (۱-۸ مه) شرکت کرد و فرصتی کوتاه برای سؤال از او در مورد ادبیات عمان امروز و نمایندگی ادبیات در مجامع غربی ارائه داد. در اواسط گفتگو ، آل -هاراتی گفت که او به زودی میهمان نمایشگاه بین المللی کتاب تهران خواهد بود و ابراز علاقه خود را برای حضور در این رویداد.
وی در پاسخ به این سؤال که چرا رسانه ها ، جامعه ادبی و جوایز غربی این روزها بیشتر به ادبیات معاصر معاصر عمان توجه می کنند ، و نویسندگان عمانی جوایز دریافت کرده اند ، وی گفت: مجامع غربی توجه زیادی به ادبیات عمان نمی کردند ، و قبل از ترجمه کتاب من به انگلیسی ، بیشتر آثار به انگلیسی ترجمه شده است. ترجمه به انگلیسی.
وی ادامه داد: بازار کتاب و انتشار در غرب با بازار کتاب و انتشار در عمان متفاوت است. همچنین ، موضوعاتی که همیشه در خاورمیانه وجود دارد ، مانند جنگ و درگیری ، بر بازار تأثیر می گذارد ، به همین دلیل آنها (خوانندگان غربی و جامعه ادبی) بیشتر به آثار کشورهایی که این موضوعات وجود دارد علاقه مند هستند. مانند سوریه و عراق و ادبیات کشورهایی مانند عمان و سایر کشورها که چنین موضوعاتی نیستند.
آل -هاراتی همچنین در مورد تأثیر زندگی و مطالعه در اسکاتلند در مورد روند نوشتن و حتی دریافت جایزه بوکر من گفت: “من کتاب خود را به زبان عربی نوشتم و هیچ رابطه مستقیمی بین نوشتن این کتاب و زندگی در آن کشور وجود نداشت ، اما زندگی در خارج از کشور یک تجربه مهم زندگی برای یک نویسنده محسوب می شود.” همانطور که یکی از شخصیت های داستان می گوید وقتی عاشق می شویم ، خودم را بهتر می شناسم.
وقتی در اسکاتلند بودم ، توانستم فرهنگ عمان را بهتر و از دیدگاه دیگر ببینم ، و همچنین به برخی از منابع موجود در عمان دسترسی داشتم و این به من کمک کرد تا آثاری تولید کنم.
استاد دانشگاه سلطان قابوس گفت: “من فکر نمی کنم که بتوانیم چنین دسته هایی داشته باشیم.” ادبیات دین خاصی ندارد. البته ، من به عنوان یک زن مسلمان می نویسم ، اما داشتن یک گروه باعث می شود که ما به روشی خاص یا یک برچسب ویژه در آثار نویسنده بنویسیم که خوب نیست. در عوض ، من فکر می کنم بهتر است راه حلی برای همه نویسندگان ، به ویژه در جهان اسلام و کشورهای عربی ، ترغیب شود. بدون آثار آنها برچسب خاصی دارند.
وی همچنین در مورد آشنایی با ادبیات کلاسیک و معاصر ایرانی گفت و می داند که آیا کتاب او به فارسی ترجمه شده است: من می دانم که کتاب من پنج بار توسط مترجمان مختلف به فارسی ترجمه شده است و (اگرچه این کپی رایت بوده است) من ناراحت و عصبانی نیستم زیرا می دانم که کتاب خوانده شده است. البته ، ناشر من ممکن است نظر دیگری داشته باشد.
وی ادامه داد: من آثار فارسی را از ترجمه های عربی و انگلیسی خواندم و شروع به خواندن ادبیات ایرانی با آثار کلاسیک ایرانی کردم ، هافیز شیرازی وت جیمی من شخصیت های لیلی و مجنون را در ادبیات کلاسیک ایران خوانده ام و دوست دارم.
همچنین داستان “سوشون” از سیمین دانشوار و شعرها فرخ زاد من انگلیسی و عربی خوانده ام. اشعار او بسیار عمیق و با احساس است و من دوست دارم. بین ایران و عمان رابطه عمیقی وجود دارد و این در ادبیات دو کشور منعکس می شود.
منبع : خبرگزاری ایرنا
