آرامش، هیجان انگیزترین تجربه رمانتیک

عاشقانه ها ممکن است داغ و آتشین باشند، اما در جامعه پرشتاب ما، آرامش پویا ممکن است به هیجان انگیزترین ویژگی روابط عاشقانه تبدیل شده باشد.

آرامش و هیجان عاشقانه

هیجان حالتی از میل شدید است که معمولاً هنگام تجربه احساسات کوتاه مدت رخ می دهد. هیجان یک نگرش متمرکز بر آینده است که معمولاً با جستجوی تازگی و تغییر در حالی که اهداف فعال را دنبال می کند، انرژی تولید می کند. هیجان عاشقانه، که اغلب به عنوان آتش سوزان توصیف می شود، باعث ایجاد احساسات شور، هیجان و اشتیاق می شود. نویسنده و مورخ فرهنگی بتسی پریولئو استدلال می کند که “عشق در آب های ساکن شور می شود و باید توسط جریان به هم زده شود…”. اما این روزها هیجان عاشقانه بسیار کوتاه است. همانطور که یک زن مطلقه گفت: «هیجان مردان در مورد من به اندازه آرایش من طول می کشد. “شوق شدید آنها صبح روز بعد وقتی آرایشم از بین می رود از بین می رود.” یکی از راه های کنار آمدن با ماهیت کوتاه مدت هیجان، استفاده از آرامش پویا است.

آرامش به فقدان بی قراری، تنش، پریشانی یا چالش اشاره دارد. وقتی می گوییم هوا آرام است، منظورمان این است که طوفان، بادهای شدید یا امواج بزرگ به این زودی ها نمی آیند. با این حال، صلح تنها به معنای رهایی از عناصر منفی نیست، بلکه جنبه‌های مثبتی را نیز در بر می‌گیرد که باعث رفاه می‌شود. آرامش شبیه حالات مثبت وجودی «صبر» است، اما یکسان نیست. آرامش، که حالتی از احساس آرامش بدون اضطراب یا نگرانی است، در عشق و رابطه جنسی ضروری است. احساس استرس و اضطراب برای عشق و رابطه جنسی مضر است. آرامش برای رابطه جنسی معنی دار ضروری است و فعالیت های جنسی می توانند با ایجاد آرامش بدن را آرام کنند. مشخص شده است که حتی گرفتن دست یکی از عزیزان می تواند به طور لحظه ای فشار خون، ضربان قلب و استرس را کاهش دهد و آرامش را افزایش دهد. آرامش با فضیلت صبر نیز مرتبط است، اما در حالی که صبر مستلزم این است که بتوانیم برای چیزی بدون ناامیدی یا ناراحتی منتظر بمانیم، آرامش به معنای انتظار یا عدم اقدام نیست. آرامش به اشتباه با بی تفاوتی یکی می شود، با این حال، در حالی که بی علاقگی یک فقدان علاقه است، در آرامش ما مقدار زیادی از آن را تجربه می کنیم. (مقاله پیشنهاد می شود قدرت صبر برای تغییر زندگی بخوانید.)

آرامش پویا

فردریش کامبارتل، فیلسوف آلمانی معتقد است که صلح مستلزم پذیرش است. ما سعی نمی کنیم عواملی را که خارج از کنترل ما هستند، مانند شرایط تغییرناپذیر زندگی، دیگران و خودمان کنترل کنیم. آرامش خاطر مستلزم اعتماد به این است که سیر وقایع خارج از کنترل ما بر معنای زندگی ما تأثیر نمی گذارد. Combartel همچنین استدلال می کند که در آرامش، از فشار بی پایان و بیهوده تلاش برای کنترل عواملی که نمی توانیم آنها را تغییر دهیم رها می شویم.

هنگام توصیف عواطف و حالات، دو پیوستار اساسی بعد عاطفه (مستمر برانگیختگی و پیوستار خوشایند) مرتبط هستند. رابرت تایر پیشنهاد می کند که پیوستار برانگیختگی به دو نوع تقسیم شود: یکی از انرژی تا خستگی و دیگری از تنش به آرامش. سپس چهار حالت عاطفی اساسی داریم که عبارتند از: آرامش-انرژی، آرامش-خستگی، تنش-انرژی و تنش-خستگی. رابرت تایر حالت آرامش – انرژی را خوشایندترین و تنش – خستگی را ناخوشایندترین می داند. او خاطرنشان می کند که بسیاری از مردم نمی توانند بین انرژی آرام و انرژی پرتنش تمایز قائل شوند زیرا معتقدند هر زمان که انرژی می گیرند، درجاتی از تنش را تجربه می کنند. ایده آرامش- انرژی برای بسیاری از غربی ها غریبه است، اما برای مردم سایر نقاط جهان آشناست. رابرت تایر از استاد ذن شونریو سوزوکی استناد می‌کند که می‌گوید: «آرامش به این معنا نیست که باید فعال بودن را متوقف کنید. آرامش واقعی را باید در خود فعالیت یافت. احساس آرامش در کم تحرکی آسان است، اما آرامش در فعالیت، آرامش واقعی است. این نوع آرامش پویا را می‌توان در فعالیت‌های درونی معنادار یافت که شکوفایی متعادل انسان را ارتقا می‌دهد.» (مقاله پیشنهاد می‌شود. تسلط بر خود، راهی به سوی صلح بخوانید.)

آرامش و هیجان در روابط جنسی

توصیف عشق رمانتیک به عنوان آتش سوزان هنگام توصیف شدت میل جنسی منطقی است. با این حال، راحتی عمیق عاشقانه با اعتماد عمیق رابطه عاشقانه همراه است. ذهن آگاهی، که بر آرامش تمرکز دارد، در واقع می تواند رضایت جنسی و عشق را افزایش دهد.

مردم می خواهند روابط عاشقانه آنها هیجان انگیز و پویا باشد، آنها می خواهند احساس کنند که کاملا زنده هستند. به طور متناقض، ما می خواهیم روابط عاشقانه ما آرام و پایدار باشد و در عین حال شدت اولیه خود را حفظ کند. این معضل است که آیا پایداری روابط عاشقانه می تواند هیجان انگیز باشد یا محکوم به شکست. آیا عشق عاشقانه باید کوتاه و طوفانی باشد یا باید محرک باشد؟ اگر باور داشته باشیم که فعالیت های عمیق درونی می تواند هم پویا و هم هیجان انگیز باشد، عشق پایدار می تواند پر جنب و جوش و محرک باشد. (مقاله پیشنهاد می شود چرا عشق مهم است؟ بخوانید.)

آرامش و هیجان در طول زندگی

آرامش در زندگی ما ضروری است. یک نظرسنجی در 116 کشور نشان داد که 72 درصد از بزرگسالان زندگی آرام را به یک زندگی هیجان انگیز ترجیح می دهند و تنها 16 درصد برعکس آن را ادعا می کنند. ارزش عمیق آرامش در زندگی و ازدواج با بلوغ و سن افزایش می یابد. این امر به ویژه در سنین بالاتر مشهود است، زمانی که ظرفیت های شناختی و فیزیکی تمایل به کاهش دارند. در این مرحله توانایی رضایت و آرامش افزایش می یابد و تعارضات زناشویی کاهش می یابد. افراد مسن تر تمایل بیشتری به اتخاذ یک نگرش سازنده دارند تا از آنچه در حال حاضر (یا هنوز) دارند حداکثر استفاده را ببرند. دغدغه آنها بیشتر داشتن نیست، بلکه از دست دادن کمتر است. مشخص شد که افراد مسن‌تر در مقایسه با بزرگسالان جوان‌تر، سطوح بالاتر از متوسط ​​آرامش و سطوح پایین‌تری از هیجان را تجربه می‌کنند. علاوه بر این، آرامش، اما نه هیجان، از کاهش طولی در رفاه روانی و سلامت جسمی در افراد مسن محافظت می کند.

در خاتمه، صلح یک پیشگویی خود تحقق است. هر چه راحت تر باشید که رابطه تان دوام بیاورد، تمایل بیشتری به سرمایه گذاری روی آن دارید و احتمال دوام آن بیشتر می شود. آرامش ممکن است مهم ترین مؤلفه یک رابطه موفق به نظر نرسد، اما مطمئناً حیاتی است. گاهی آب های ساکن برای قلب عاشقانه همه کار می کنند.

مطالب مشابه: