آیا مدیتیشن می تواند از ما در برابر تنهایی محافظت کند؟

کلینیک روانشناسی و مشاوره ایوان – تنهایی یک پدیده خاص در دنیای مدرن است و در سراسر جهان رو به افزایش است. علیرغم راه‌های بی‌شماری برای اتصال آنلاین، امروز بیش از هر زمان دیگری ارتباط ما قطع شده است.

آمار جهانی در زمینه ارتباطات اجتماعی نشان می دهد که میانگین ساعاتی که افراد در ماه برای معاشرت با دوستان و عزیزان خود صرف می کنند بین سال های 2003 تا 2023 به تدریج کاهش یافته است.

البته تنهایی تنها یک وضعیت روحی نیست و می تواند به عنوان یک بیماری جسمی نیز ظاهر شود. مطالعات متعدد نشان داده است که احساس تنهایی می تواند باعث واکنش فیزیکی در بدن شود که منجر به اختلالات قلبی عروقی و عصبی غدد، نقص ایمنی و ضعیف شدن میکروبیوم های روده می شود.

این یک پاسخ “فیزیولوژیکی – غریزی” به بقا است که از اجداد باستانی “شکارچی-گردآورنده” ما برای ایجاد امنیت در جوامعی که در آن زندگی و کار می کردند تکامل یافته است.

بنابراین، به گفته جراح آمریکایی Vivek Murphy، جای تعجب نیست که انزوای اجتماعی خطر مرگ زودرس را تا 29 درصد افزایش می دهد، و تنهایی را به اندازه کشیدن 15 نخ سیگار در روز کشنده می کند.

در واقع، بزرگترین مطالعه در مورد رفاه انسان در دانشگاه هاروارد نشان داد که بزرگترین پیش بینی کننده رفاه انسان، فراتر از ورزش، پول و شهرت، وسعت و عمق روابط است. (مقاله پیشنهاد می شود هشت عادتی که احساس تنهایی را تقویت می کند بخوانید.)

تنهایی چیست؟

در حالی که ممکن است به طور شهودی بفهمیم تنهایی چیست، تفاوت‌های ظریفی بین انواع مختلف آن وجود دارد.

چگونه تنهایی با بدن ارتباط برقرار می کند؟

علم مدرن ما نشان می دهد که کسانی که ارتباطات اجتماعی بهتری دارند بیشتر عمر می کنند. این به این دلیل است که دوره های طولانی تنهایی می تواند باعث ایجاد کورتیزول شود که به نوبه خود می تواند منجر به التهاب در سراسر بدن شما شود.

چگونه التهاب ناشی از تنهایی به عنوان علائم فیزیکی در بدن ظاهر می شود؟

• بیماری های قلبی عروقی: قوی ترین ارتباط بین سلامت جسمانی و ارتباط اجتماعی در قالب خطر سکته مغزی است. تحقیقات از 16 مطالعه طولی مستقل نشان می دهد که روابط اجتماعی ضعیف (انزوای اجتماعی، حمایت اجتماعی ضعیف، تنهایی) با 29 درصد افزایش خطر بیماری قلبی و 32 درصد افزایش خطر سکته مغزی مرتبط است.
• فشار خون بالا: خطر سکته مغزی اغلب به دلیل فشار خون بالا ایجاد می شود. در واقع، چندین مطالعه نشان می‌دهد که هر چه حمایت اجتماعی بیشتر باشد، احتمال ابتلا به فشار خون بالا، حتی در جمعیت‌هایی که در معرض خطر ابتلا به این بیماری هستند، بیشتر می‌شود.
• دیابت: شواهد 25 سال گذشته نشان می دهد که تنهایی و قطع ارتباط اجتماعی با افزایش خطر ابتلا به دیابت نوع 2 مرتبط است.
• بیماری های عفونی: در حالی که این ممکن است غیر منطقی به نظر برسد، تعدادی از مطالعات به این نتیجه رسیده اند که تنهایی و حمایت اجتماعی ضعیف با افزایش شدت بیماری هایی مانند آنفولانزا مرتبط است.
• عملکرد شناختی: تنهایی می تواند باعث زوال ذهنی سریعتر شود. آمارها نشان می دهد که تنهایی مزمن و انزوای اجتماعی می تواند خطر ابتلا به زوال عقل را تا حدود 50 درصد در سالمندان افزایش دهد.
• افسردگی و اضطراب: مطالعات نشان داده است که بزرگسالانی که اغلب احساس تنهایی می کنند بیش از دو برابر بیشتر از افرادی که به ندرت یا هرگز احساس تنهایی نمی کنند، دچار افسردگی می شوند.

مدیتیشن چگونه می تواند کمک کند؟

این ادعا ممکن است زمانی غیرمنطقی به نظر برسد که در فضایی متفکرانه و منزوی برای مقابله با تنهایی وقت خود را تنها بگذرانید. با این حال، این نیز درست است که صرف وقت با دیگران نمی تواند با خلأ ناشی از تنهایی مبارزه کند.

نوازنده مورد علاقه من در یک برنامه تلویزیونی گفت که سکوت الهام بخش موسیقی اوست. یافتن تعادل مناسب بین تنهایی و ارتباط به ما راه درستی برای شناخت خود و در عین حال ارتباط با زندگی های اطرافمان می دهد.

تنهایی می تواند ناشی از ناتوانی در ایجاد، حفظ و تقویت روابط با دیگران، همراه با فقدان رابطه با خود و احساسات خود باشد.

با درک بهتر خود و نحوه ارتباط خود با دیگران، می توانیم روابط خود را تقویت کنیم و در عین حال برای روابط جدید باز باشیم. در بحث اخیر بین جراح عمومی ایالات متحده، دکتر ویوک مورفی و سادگورو، بنیانگذار بنیاد ایشا و طراح بسیاری از برنامه های یوگا ایشا، واضح بود که درمان تنهایی با نگاه کردن به درون آغاز می شود. (مقاله پیشنهاد می شود 15 حقیقتی که باید درباره احساس تنهایی بدانید بخوانید.)

علم چه می گوید؟

دکتر اندرو نیوبرگ، دانشمندی از دانشگاه پنسیلوانیا، تصاویر اسکن مغزی راهبان تبتی در حین مدیتیشن گرفت. همانطور که انتظار می رفت، قشر پیش فرونتال آنها (بخشی از مغز که با عملکرد اجرایی مرتبط است) روشن شد.

چیزی که شاید شگفت‌انگیزتر بود این بود که لبه‌های والدین مراقبه‌کنندگان به شدت سرد می‌شدند، این ناحیه‌ای است که اغلب زمانی که احساس تنهایی یا منزوی می‌کنیم روشن می‌شود.

تحقیقات من نیز این موضوع را تایید می کند. در یک برنامه مدیتیشن شش هفته ای که به افراد Isha Shambhavi Mahamudra مراقبه را آموزش داد، اکثر شرکت کنندگان بهبود کیفیت روابط خود را گزارش کردند.

همانطور که Sadhguru بیان کرد، “زمان آن فرا رسیده است که از علم عمیق یوگا استفاده کنیم تا اطمینان حاصل کنیم که عملکردهای ذهنی ما برای رفاه ما کار می کنند، نه بر علیه آن.”

در یک فراپژوهشی که بر روی 13 مطالعه منتشر شده در BMC Psychology انجام شد، اشاره شد که رابطه مثبتی بین تمرین‌های مدیتیشن طولانی و کاهش احساس تنهایی وجود دارد.

به طور مشابه، در مطالعه ای که توسط UCLA Health انجام شد، 40 بزرگسال بین 55 تا 85 سال به برنامه ذهن آگاهی دعوت شدند. پس از مطالعه، شرکت کنندگان احساس ارتباط اجتماعی بیشتری را گزارش کردند.

با این حال، فراتر از آن، محققان همچنین گفتند که کاهش استرس مبتنی بر ذهن آگاهی نیز می تواند ژن ها و نشانگرهای پروتئین التهاب را تغییر دهد. (مقاله پیشنهاد می شود 2 حقیقت جدید در مورد اثرات تنهایی که همه باید از آن آگاه باشند بخوانید.)

در پایان

بیماری هایی مانند آبله و آفت از کتب تاریخ ناپدید شده اند. با این حال، عصر مدرن بدن ما را با طیف منحصر به فردی از چالش ها مواجه می کند که تنهایی یکی از آنهاست.

البته تعمیق جوامع ما پاسخی آشکار به این است. با این حال، مشکلات پیچیده به ندرت راه حل های ساده ای دارند. ما باید به همان اندازه که برای مقابله با احساس تنهایی خود به درونمان نگاه کنیم.

ثابت شده است که مدیتیشن از ذهن و بدن ما در برابر التهاب ناشی از تنهایی محافظت می کند. به طور خلاصه، اگر تنهایی یک بیماری باشد، مدیتیشن می تواند یک واکسن باشد.

مطالب مشابه: