تصویرسازی‌های «وحشی بافقی» را با ظرایف عاشقانه نشان می‌دهم

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، شعر «شیرین و فرهاد» از وحش بافقی یکی از عاشقانه های معروف ادبیات ایران است که در قالب مثنوی در ۱۷۰۰ بیت سروده شده است. وحشی بافقی این مثنوی را با اقتباس از خسرو و شیرین نظامی خوانده است. اگرچه زندگی او برای پایان دادن به داستان کافی نبود.

داستان از آنجا شروع می شود که شیرین به دلیل بی وفایی خسرو دربار را ترک می کند و قصد دارد در مکانی دیگر ساکن شود. خدمتکاران شیرین پیک نیکی سرسبز در دشت بیستون پیدا می کنند و او تصمیم می گیرد قصری زیبا در آنجا بسازد. خادمان در جستجوی هنرمندی چیره دست، فرهاد را پیدا می کنند و شیرین را چنان شیوا توصیف می کنند که بدون دیدن شیرین عاشق او می شود. عشق…”

کتاب داستان خواندنی «شیرین و فرهاد» اثر وهاشی بافقی برگرفته از اشعار این شاعر نامدار مجید شفیعی با ادبیاتی ساده بازنویسی شده تا درک و خواندن آن برای نوجوانان آسان شود. شاید بسیاری از نوجوانان علاقه مند به خواندن شاهکارهای ادبیات کلاسیک ایران باشند، اما دشواری مفاهیم و شیوه نگارش آثار آن دوران به حدی است که بدون وجود کتاب های ساده و مناسب برای نوجوانان، انجام این کار غیرممکن به نظر می رسد.

این کتاب در مجموعه ای با عنوان «اخبار ادبیات کهن ایران» توسط انتشارات پیدایش منتشر شده است و مجید شفیعی درباره این کتاب به خبرنگار ایرنا گفت: در این کتاب که بازنویسی شعر عاشقانه شیرین اثر فرهاد وهاشی بافقی است، سعی کرده ام. برای حفظ شعر اثر، برای نشان دادن تصویرهای غنی طبیعت وحشی در بیان ظرافت های عشق.

وی افزود: البته سعی کرده ام علاوه بر ترجمه این شعر به نثر، معادلی عینی و حسی برای مفاهیم ذهنی بیابم تا مخاطب به درک ملموسی دست یابد. گاهی با استفاده از پدیده های طبیعی مانند کوه، دشت، رودخانه، درخت، ابر، باد، مه و خورشید، احساسات درونی عشق را منعکس کرده ام.

این نویسنده کودک و نوجوان ادامه داد: به عبارتی معادل حالات درونی، روحی و روانی قهرمانان را در مظاهر طبیعت و محیطی که قهرمانان در آن زندگی می کنند نشان داده ام و با جان بخشیدن به عناصر بیانگر، بعدی موثر و تاثیرگذار من آن را بخشیده ام.

شفیعی افزود: سعی کرده ام «فرهاد و شیرین» وشویه بافقی شاعر و غزلسرای قرن دهم هجری را با حفظ طعم شاعرانه و ظرافت های هنری اثر، علاوه بر ترجمه شعر به نثر، بازنویسی کنم. روحیه معنوی و عاطفی آن نیز. به خواننده نوجوانم منتقل کنم.

در بخشی از داستان خواندنی «شیرین و فرهاد» آمده است: فرهاد از نقشی که در کوه می ساخت سرمست شده بود. انگار داشت پرواز می کرد. در میان کوه ها و صخره ها، مثل شبح راه می رفت، آواز می خواند، پیدا می شد و پنهان می شد. فرهاد گفت حالا ببین من جادوی قدم هایش را روی سنگ ها حک می کنم!

فرهاد سنگی را در آغوش گرفت و گفت: «بله، بله، موسیقی خلخال اینجاست؛ گوش کن» و سنگ را نزدیک گوش مرد گرفت. مرد سنگ را عقب انداخت و گفت: تو دیوانه ای! فرهاد گفت: تمام کوه تصویر بدن اوست، من فقط این نقش را از صخره ها بیرون می کشم مرد!

فرهاد سنگ را روی سینه‌اش فشار داد و گفت: آه، ای سنگ! چگونه می توانم این مضمون عشق را بیان نکنم که از هر آکوردی می خواند که من او هستم یا او من؟!

در بخشی دیگر با عنوان «سخنرانی در ستایش عشق» می خوانیم: زبان شناس اسرار کیمیا کیست که می گویم چاره و قرارداد کیمیا چیست؟ خیر، بحث ما در آن موضوع محال است که در اثبات و نفی آن مناقشه است. «کلام در کیمیاى جسم و جان است، اگر خود کیمیا است، پس است؛ به زین کیمیا بیا، مست مست را توانگر کن، موجود فقیر را غنی کن، کیمیا یعنی اثر عشق که اکسیر است. وجود، اکسیر عشق