در «اندیشه پویا ۹۳» بخوانید؛ علیزاده: آیا برای من ننگ نیست که مجوز بگیرم تا روی صحنه بروم؟

به گزارش ایرنا، شماره ۹۳ ماهنامه «اندیشه پویا»، نشریه مستقل در حوزه علوم انسانی، سیاسی، هنری و فرهنگی که سردبیری آن از سال ۱۳۹۲ آغاز شده است. رضا خجسته رحیمی شروع به کار کرد، ویژه پاییز در دسامبر ۱۴۰۳ منتشر شد.

در این موضوع تحلیل جامعه شناختی محمد فضلی از رپرتوار موسیقی حسین علیزاده و گفتگو با این نوازنده، ردیف، آهنگساز، محقق و نوازنده تار و سه تار از ایران و نامزد دریافت ۳ جایزه گرمی با عنوان ما از تحقیر خسته شده ایم آمده است علیزاده در این گفتگو درباره «نی نوا» و «سوگ»، «ترکمن» و «راز نو» به مجموعه «صنایع دستی موسیقی ایران» گفت.

“آیا شرم آور نیست که من مجوز حضور در صحنه را بگیرم؟ گروهی که می خواهد کنسرت برگزار کند، همان یک سری متهمانی است که از زندان آورده شده اند، پرونده و سابقه آنها باید یک به یک بررسی شود تا مجوز بگیرند. برو روی صحنه، چرا هنر را اسیر کرده ایم؟

اتفاقاً در خیابان جلوی من را گرفتند و ماشین را گشتند و گفتند این چیست؟ می‌گفتم تار است و می‌بینند که من آنقدر با احترام سیم را در دست گرفته‌ام که شوخی نیست، آن چیزها در موسیقی شرم‌آور است. بود.» اینها بخشی از گفت و گوی «اندیشه پویا» با علیزاده است که متن کامل آن را در این شماره ماهنامه می خوانید.

هنوز راه زیادی تا آشتی با جامعه باقی است، عملکرد ۱۰۰ روزه دولت آشتی، تحلیلی از عباس عبدی/ فیلترینگ اینترنت، سیم خاردار در فضای مجازی و رنج دور زدن فیلترینگ، روایت های مریم منوچهری، محسن آزرم، مسعود طباطبایی، هاجر رزمپا، نصیبه فضل الهی /ایران و توسعه راه باریک به سوی آزادی، برندگان نوبل اقتصاد امسال چه درسی برای ما دارند؟ میزگرد با حضور جعفر خیرخواهان رحمان قهرمان پور/ محمدرضا شاه و نیروهای نیابتی در عراق و لبنان/ قرن فردوسی. گزارشی از جشن نودمین سالگرد فردوسی در مطبوعات همراه با آثاری از محمد افشین و وفایی کامران سپهران رضا مختاری. از دیگر مطالب این شماره «اندیشه پویا» است.

در مقاله ای با عنوان البته من عصبانی هستم! از متن روایی تا قلم هاجر رزمپا درباره فیلترینگ: «فکر کردن و نوشتن درباره فیلتر کردن فقط من را عصبانی می کند. یکی دست سنگینش را روی دهانم می گذارد و فشار می دهد. لگد می زنم و برای نفس کشیدن تقلا می کنم. تلاشم برای آزادی من را خسته و فرسوده می کند. دست متجاوز دهانم را می فشارد، چشمانم را می بندد و جیبم را خالی می کند. بله یک زن عصبانی اینجاست…

ما قربانی نتایج تصمیماتی هستیم که در غیاب ما گرفته شده است. قوانین به طور ناگهانی تصویب می شوند و به دنبال آن اظهار نظر و تکمیل می شود. درها بسته می شوند و درها باز می شوند. یک روز از خواب بیدار می شوید و می بینید که کار عادی که هر روز انجام می دادید جرم انگاری شده و از امروز تحت تعقیب هستید. یک سال پیش به سرپرستم ایمیل زدم و از او خواستم توصیه نامه ای برایم بنویسد. او قبول کرد اما گفت که نامه را در پیام رسان ایتا ارسال خواهد کرد. او گفت که تلگرام و واتس اپ ندارد.

اصرار کردم که به من ایمیل بزند یا اجازه دهد به دفترش بروم تا شخصاً آن را تحویل بگیرم. نمی توان گفت. حالم بد شد ماجرا را به همه کسانی که می‌شناختم گفتم و گفتم حالا یک حساب کاربری در ایتا دارم که برای همیشه حذف نمی‌شود. من از آن توصیه استفاده نکردم. نه به این دلیل که مجبورم کرد نصبش کنم، بلکه به خاطر اینکه آن را برای من دیر فرستاده که دیگر فایده ای نداشت. فقط با بچه گی با خودم آرزو کردم که روزی دنیا طوری بچرخد که مربیم از من بخواهد کاری انجام دهم و من آن را به تعویق بیاندازم. در تیرماه پیامی از ایشان در تلگرام دریافت کردم. متن پیام: «از شما عزیز دعوت می کنم برای نجات ایران از سقوط و نابودی در انتخابات ریاست جمهوری روز جمعه شرکت کنید و در مسیر سعادت حرکت کنید و به دکتر دکتر رای دهید.

سرنوشت امام موسی صدر از متن گفتگو علی ملحی با آرش رئیسی نژاد وی نویسنده کتاب «شاه و شطرنج قدرت در خاورمیانه» از دیگر مطالب این ماهنامه است.

در این مطلب آمده است: موضوع مهمی که در کتاب شما مورد بررسی قرار گرفته، سرنوشت امام موسی صدر است.

مسلم است که قتل امام موسی صدر تنها توطئه قذافی نبوده است. من معتقدم که گروه های فلسطینی و برخی از انقلابیون ایرانی در عزل امام موسی صدر نقش داشتند. درباره نقش حافظ اسد در ربوده شدن امام موسی صدر، سرلشکر قدر، سفیر سابق ایران در بیروت و هانیبال قذافی، پسر قذافی اشاره کرده اند، اما به سند دیگری در این زمینه برخورد نکردم.

با این حال، احتمالا اسد از این حادثه غافل نبوده است. من فکر می کنم که نقش اصلی این ماجرا با خود قذافی بود، اما فلسطینی ها نقش برجسته ای در متقاعد کردن قذافی برای عزل امام موسی صدر داشتند. در کتابم دلایل قذافی را برای این موضوع ذکر کرده ام.

فلسطینی ها مخالف امام صدر بوده اند. زیرا امام موسی صدر منتقد هرج و مرج در جنوب لبنان بود که تحت کنترل گروه های فلسطینی بود. چریک هایی که با بی نظمی های خود جنوب لبنان را هدف حملات اسرائیل قرار داده بودند و حتی طبق اسناد رفتاری دور از اخلاق داشتند.

دیدار امام موسی صدر با شاه و بعد از رحلت آیت‌الله حکیم، نظر دیگری در مورد مرجعیت داشت، همچنین به نظر من نشان‌دهنده نگاه غیر همدلانه انقلابیون به ایشان است. در ماه های اول پس از غیبت امام موسی صدر، شاه بیش از هر کس دیگری این قضیه را دنبال کرد. شاید شاه در آخرین ماه های سلطنت خود در تلاش برای یافتن یک رهبر مذهبی میانه رو بود.

اسناد متعددی در این زمینه وجود دارد. مثلاً شریف امامی، نخست وزیر شاه، در دیدار با سفرای آمریکا و انگلیس گفت که ما آقای صدر را متقاعد کردیم که به ما ملحق شود. البته نمی دانیم نظر امام موسی صدر در این مورد چه بوده و آیا شریف امامی راست گفته یا نه؟ اما اگر امام موسی صدر از روند تحولات حذف نمی شد، ممکن بود انقلاب ایران سرنوشت دیگری داشته باشد.