«روز بعد» وقتی تمام می‌شود که با گذشته‌ صلح کنید

به گزارش خبرنگار کتاب ایرنا، نویسنده در کتاب «صبح بعد» به لحظات حساس و حیاتی زندگی مردم پرداخته، از تجربه خود شروع کرده و سپس تجربه دیگران را ادامه می دهد و به این ترتیب دیدگاه های مختلفی را روایت می کند. و زندگی هایی که در مبارزه برای شروعی جدید مشترک هستند. او در این کتاب با نثری روان و ساده به سراغ مضامینی چون فقدان، شکست و دگرگونی رفته است.

ماریو کالابارزی به روزهایی می پردازد که پس از تغییرات عمده در زندگی آغاز می شوند. آن لحظات حساسی که مسیر زندگی گاهی ناگهانی و ناخودآگاه تغییر می کند. اما فردای این تغییرات چه اتفاقی خواهد افتاد؟ او که سال ها سابقه خبرنگاری را در کارنامه خود دارد، سعی کرده پاسخی برای این سوال بیابد. این آغازی است برای دانیلا پس از تصادفی که او را قادر به راه رفتن می کند. برای دامیانو بعد از سانحه هوایی که زنده می ماند و برای جما بعد از مرگ شوهرش. نویسنده کتاب همچنین از خانواده‌اش می‌گوید، با داستان کارلو و امتناع او از دریافت کارت عضویت فاشیسم، که در نهایت به قیمت کارش تمام می‌شود، اما درهای زندگی جدید و شادی را برای او باز می‌کند.

داستان های انعطاف پذیری، شجاعت، دگرگونی، داستان افرادی که این قدرت را پیدا کردند که فراتر از درد امروز را برای فردای خود نگاه کنند. نویسنده متوجه می شود که «روز بعد» زمانی تمام می شود که با گذشته صلح کنی و آن را بپذیری تا بتوانی به آینده نگاه کنی. حتی اگر آن آینده بسیار متفاوت از تصور شما باشد.

این کتاب با عنوان La mattina dopo در ۱۴۴ صفحه به زبان ایتالیایی توسط انتشارات موندادوری در سال ۲۰۱۹ منتشر شده است.

درباره نویسنده

ماریو کالابارزی در فوریه ۱۹۷۰ در میلان به دنیا آمد. این روزنامه نگار و نویسنده ایتالیایی از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۵ سردبیر روزنامه “لا استامپا” و از ژانویه ۲۰۱۶ تا فوریه ۲۰۱۹ سردبیر روزنامه “لا رپوبلیکا” بود. Beat the Night Away (2007) بدون شانس (۲۰۰۹)، آنچه ستاره ها را روشن نگه می دارد (۲۰۱۱) و نگران نباش، زندگی ماست شگفت انگیز (۲۰۱۵) اثر این نویسنده توسط انتشارات آرنولد موندادوری منتشر شده است.

بخشی از متن کتاب

“ما تقریباً به مقصد رسیدیم، پرواز ۵۵ دقیقه طول کشید، به ساعتم نگاه کردم، ۵۰ دقیقه گذشته بود. هنوز دستبند نخ سفیدم را کنار ساعتم داشتم. وقتی در سریلانکا بودم، قبل از بالا رفتن از ۵۲۰۰ پله قله آدم برای دیدن طلوع خورشید از کوه مقدس منطقه، یک راهب بودایی آن را دور مچ دستم قرار داد، اما کمی از بین رفت نخ هنوز آنجا بود: “من هرگز آن را از دستم بر نداشتم، راهب گفت که از من محافظت خواهد کرد.”

“وقتی خوابم برد چیزی برای فرود ما نمانده بود. وقتی وارد ابر یا شاید مه شدیم خوابم برد. کمی بعد فریادهای وحشتناک بیدارم کرد، دماغه هواپیما با حرکتی ناگهانی بالا رفت، ما بودیم. در ارتفاع بسیار پایین، رودخانه ای در فاصله چند متری از پنجره هواپیما دیده می شد، دوباره به خواب رفتم دیگه هیچی یادت نره.”

“وقتی چشمانم را باز کردم، صورت آن دختر کوچک را دیدم و فکر کردم به مقصد رسیده‌ایم. پس چرا فرود آمدن را به یاد نیاوردم؟ سپس متوجه شدم که موها و لباس‌هایش خیس شده است و او محکم به بازوی من چسبیده است. دوباره از هوش رفتم، انگار با فریادهای خودم از خواب بیدار شدم، دوباره صورتش را دیدم و فکر کردم که زنده مانده‌ام، می‌توانستم آن را لمس کنم ته رودخانه یک قایق با سه پسر جوان به سمت ما می آمدند و آنها به زبان انگلیسی فریاد می زدند، ما را به داخل قایق کشیدند و مدام به سمت ساحل حرکت کردیم آن دختر کوچک را نجات داد و او را از لاشه هواپیما بیرون کشید قایق‌ها، اما فقط اجساد مرده را می‌توان روی قایق‌ها دید. (صفحات ۸۱ و ۸۲)

کتاب «صبح روز بعد» نوشته ماریو کالابارزی و ترجمه اعظم رسولی از ایتالیایی به فارسی در ۱۳۲ صفحه، جلد رقعی، کاغذ حجیم، شمارگان ۵۰۰ نسخه در سال ۱۴۰۳ در مجموعه ندستان انتشارات وازن دنیا منتشر شد.