زمینه تکرار اشتباه

کلینیک روانشناسی و مشاوره ایوان – همه ما اشتباه می کنیم، اما در برابر اشتباهات خود چه واکنشی نشان می دهیم؟ برخی از ما از اشتباه خود دفاع و توجیه می کنیم و گاهی احساس شرمندگی می کنیم. ممکن است احساس گناه کنیم و خود یا دیگران را سرزنش کنیم. حتی ممکن است به طور موقت احساس شکست کنیم. نحوه واکنش ما به اشتباهات برای عزت نفس و پتانسیل ما برای درس گرفتن از اشتباهات بسیار مهم است.

اشتباه دوم لزوما تکرار اشتباه اول نیست. اشتباه دوم در واقع تمرکز بر اشتباه اول است و این اصل اشتباه دوم است.

اشتباهات ما به طور بالقوه در مورد کشف خود و گسترش دانش در حال ساخت است. این کشف اگر با احساسات دفاعی یا شرم پوشیده شود، آلوده خواهد شد. اگر فرصت نگاه متفاوت به اشتباهات خود را از دست بدهیم، توانایی ما برای یادگیری و کسب تجربه ارزشمند از اشتباهات یا شکست هایمان به راحتی از بین می رود.

یک عامل مهم تکرار اشتباهات است

یکی از عوامل اصلی تکرار کمال گرایی است. وقتی کسی معتقد است که باید کامل باشد، نمی تواند اشتباهات خود را بپذیرد. افراد کمال گرا روزها یا هفته ها روی اشتباهات خود نشخوار خواهند کرد.

اعتقاد کمال گرایان به امکان کامل بودن، آنها را در چرخه ای از اشتباهات گیر می کند. ما می دانیم که این باور نادرست است، اما تلاش می کنیم تا خود را از توهم کمال رها کنیم.

قدرت توهم کمال ممکن است فرد را به سمت انکار سوق دهد و ممکن است ما از اعتراف اشتباه خودداری کنیم. این امر باعث می شود که فرد به دلیل درس نگرفتن از اشتباهات به اشتباهات خود ادامه دهد.

وقتی همه چیز شکست بخورد، انکار انجام اشتباه ممکن است منجر به سرزنش دیگران شود. این فرافکنی به دیگران تلاشی برای رد کامل اشتباه است. ما اکنون در اشتباه دوم فرو رفته ایم و تلاش های ضعیف ما برای اجتناب از پذیرش مسئولیت اشتباه و تداوم تمرکز بر اشتباه، کاتالیزور تکرار اشتباه است.

وودی آلن، فیلمساز و بازیگر مشهور آمریکایی می گوید: اگر هر از چند گاهی شکست نخورید، نشانه آن است که کار نوآورانه ای انجام نمی دهید. (مقاله پیشنهاد می شود ۲ راه برای بهتر شدن در پذیرش اشتباهات بخوانید.)

درس گرفتن از اشتباهات

پیشرفت با شناخت اشتباهات آغاز خواهد شد. اکنون می‌توانیم درس‌های ارزشمندی را که اشتباهاتمان آشکار می‌کنند شروع کنیم. این مکاشفه های یادگیری، یادگیرنده را به مسیرهای جدیدی هدایت می کند که قبلاً ناشناخته بودند. اشتباهات راه را برای آگاهی بیشتر هموار می کند و افزایش آگاهی فرمول تکامل ذهنیت رشد فرد است.

با یک ذهنیت رشد، اشتباهات را می توان به عنوان فرصت ها دید تا موانع. این طرز تفکر به ما اجازه می دهد که موانع را به عنوان چالش ببینیم تا تهدید. چالش و رشد بالقوه به جای ترس ادراک شده، اقدام مثبت را تحریک می کند.

انگیزه ما به دلیل آنچه به اشتباه به عنوان رشد تجربی تصور می شود بهبود می یابد و تعامل و تلاش ما افزایش می یابد. ما اکنون اشتباهات خود را به یادگیری سازنده تبدیل می کنیم. (مقاله پیشنهاد می شود درس گرفتن از اشتباهات دیگران راهی میانبر برای زندگی بهتر است بخوانید.)

اشتباه اول

شاید اکنون بتوانیم اشتباهات خود را نقطه شروع بدانیم تا نقطه پایان. به جای تسلیم شدن از روند، می توانیم اعتماد جدیدی در توانایی خود برای ماندن در روند ایجاد کنیم. تاب آوری ما با موفقیت هایمان افزایش خواهد یافت. نگرش های کمال گرا ممکن است در نهایت از بین بروند، همانطور که باید. هر بار که ذهنیت رشد خود را درگیر می‌کنیم، مهارت‌های خود را گسترش می‌دهیم تا به درک ما کمک کند، که با کار کردن از طریق اشتباهاتمان بیشتر تقویت می‌شود. (مقاله پیشنهاد می شود ایجاد تاب آوری ذهنی بخوانید.)

فراشناخت

فراشناخت «تفکر درباره اندیشیدن» است. “بیشتر” شامل نحوه سازماندهی تفکرمان است که توانایی ما را برای تعیین اعمال و رفتارمان افزایش می دهد. فراشناخت فراتر از تفکر است و به آگاهی از چگونگی تغییر تفکر می رسد. ما از افکار خود به سمت نظارت و کنترل افکار خود حرکت می کنیم. به نظر می رسد ما در برهه ای از تاریخ هستیم که این توانایی برای ارتقای تفکر خود به سطح فراشناخت حیاتی است.

تجربه فراشناختی پاسخ درونی شما به یادگیری، احساسات و عواطف را که به عنوان یک سیستم بازخورد عمل می کنند، روشن می کند. این بازخورد به فرد کمک می کند تا پیشرفت شخصی و انتظارات معقول خود را درک کند. همچنین درک و ارتباط دقیق تری از اطلاعات جدید به اطلاعات قدیمی ایجاد می کند. فراشناخت هسته اصلی حل مسئله و تدوین استراتژی است و تغییرات دگرگونی در تفکر را تسهیل می کند که می تواند عناصر نحوه تفکر ما را بازتعریف کند، نه آنچه فکر می کنیم.

مطالب مشابه: