صنعت چاپ و چالش انتخابات صنفی: «تجربه» مهم‌تر است یا «دانش»؟

مدت هاست که ارکان فرهنگی و آموزشی در این منطقه سعی کرده اند این باور را به ذهن ما تزریق کنند که «تجربه» چیز دیگری است! حتی اگر جوان جویای نام برای مطالعه آخرین دستاوردهای علمی بشر پاشنه خود را در دانشگاه ها و کالج های سراسر جهان رها کرده باشد، باز هم «مرگ سفالگری» منحصر به تجربه پیشینیان است! اما آیا این نسخه قدیمی هنوز هم کار می کند؟ آیا تجربه همچنان برتر از دانش و آموزش است؟

هیئت مدیره با تجربه و بی سواد یا هیئت مدیره تحصیلکرده و با تجربه و آشنا به صنعت؟

دستاوردهای علمی در دهه های اخیر پیشرفت زیادی در جهان داشته است، به روز رسانی سخت افزار و نرم افزار صنعتی گاهی تنها در عرض چند ماه به دست می آید و فناوری های جدید به سرعت جایگزین نسخه های قبلی می شوند. در این میان صنعت چاپ و بسته بندی به عنوان یکی از صنایع «های تک» (به جدیدترین و پیشرفته ترین فناوری اشاره دارد) بر اساس حرکت های دانش محور روز به روز در حال تغییر است.

به همین دلیل داشتن دانش روز در این گرایش صنعتی به مراتب بیش از گذشته ضروری است. به جرات می توان گفت که «تجربه» در مقابل نیاز به داشتن «دانش» و درک فناوری های جدید رنگی ندارد که مشارکت نیروی انسانی در فرآیند چاپ و بسته بندی را بسیار کاهش داده است.

داشتن مدرک دیپلم برای ورود به هیات مدیره اتحادیه ها کافی است

توسعه صنعت چاپ و بسته بندی در گرو کسب دانش و آشنایی با فناوری های روز دنیاست و طبیعتا انجمن ها و اتحادیه های صنفی برای حمایت از حرکت های توسعه ای واحدها نیازمند بهره مندی و شناخت آخرین روش ها و دستاوردهای علمی در این زمینه هستند. و اعضا حال سوال این است که آیا قانونگذاران و مسئولان کشور به این موضوع توجه داشته اند؟

برای پاسخ به این سوال کافی است نگاهی به قانون نظام صنفی و شرایط انتخاب اعضا به عنوان اعضای هیات مدیره اتحادیه بیندازیم: طبق این مواد قانونی داشتن مدرک تحصیلی برای شرکت در انتخابات و عضویت در هیات مدیره اتحادیه کافی است! با این حساب، تشکیل هیات مدیره اتحادیه ای که بدون اغراق از میزان تحصیلات پایینی در میان صنوف تحت پوشش خود برخوردار است و مانند بسیاری از صنایع، درصد قابل توجهی از آن با پیروی از سنت و تجربه، به سمت انتخاب گزینه های کم سواد و ناآگاه. فن آوری های جدید و دانش مدرن در این زمینه رو به افزایش است. به خصوص در شرایطی که روابط دیرینه، احساسات، اخلاق و دوستی ها جای عقلانیت و شایسته سالاری را در بین اعضا می گیرد!

انتظار می رفت قانونگذار با درک صحیح از ساختارهای سنتی حاکم بر اصناف، حداقل سطح صلاحیت تحصیلی اعضا را بالاتر از دیپلم بگذارد!

این خطر در شرایطی تشدید می شود که با اصلاحیه اخیر قانون نظام صنفی مصوب 23/3/1403 شورای نگهبان، تعداد مدیران اتحادیه ها در اصل 24 از پنج نفر به سه نفر (رئیس، معاون) کاهش یابد. رئیس جمهور، خزانه دار). صرف نظر از اینکه این تصمیم بر چه مبنایی گرفته شده و چه فوایدی خواهد داشت، واقعیت این است که شانس حضور افراد تحصیل کرده در هیات مدیره اصناف که معمولا ساختار سنتی دارند را کاهش می دهد. اما انتظار می رفت قانونگذار با درک صحیح از ساختارهای سنتی حاکم بر اصناف و نقش غیرقابل انکار دانش در توسعه صنایع – در اینجا صنعت چاپ و بسته بندی – حداقل سطح اعضا را بالا ببرد. مدارک تحصیلی بالاتر از دیپلم!

در شرایط فعلی اگرچه الزام به رعایت مصوبه جدید شورای اسلامی در انتخابات آتی اتحادیه چاپخانه داران تهران نامشخص است، اما توجه اهالی صنعت به اهمیت سطح سواد و سواد بیش از پیش ضروری است. دانش علمی مقامات منتخب باید به روشنی به این سوال پاسخ دهند: هیات مدیره با تجربه و بی سواد یا هیات مدیره تحصیل کرده با تجربه و آشنا به صنعت؟ اما به نظر می رسد سیاستگذاران و قانونگذاران پیش از این با بزرگواران به ضرورت توسعه و تاکید در این زمینه پاسخ دادند!