علیرضا طبایی جانش را فدای شکوفایی شعر فارسی می‌کرد/ ترانه‌های او بخشی از خاطرات مردم است

به گزارش خبرنگار کتاب ایرنا، پوران کاوه عصر یکشنبه – 8 مهر – در مراسم بزرگداشت علیرضا طبایی که همزمان با چهلمین روز درگذشت وی در تالار جلیل شهناز خانه هنرمندان تهران برگزار شد، گفت: طبایی مانند شعرهایش بی نظیر بود اما آن طور که شایسته بود شناخته نشد.

فرمود: یک عمر با کلمه زندگی کرد و بیشترین ساعات عمرش را صرف کلمه کرد. او برای ما نمادی شد تا بدانیم باید قدر مردمی را بدانیم که جان و دل خود را فدای شکوفایی شعر می‌کنند و تنها چند کتاب و ترانه از آنها باقی می‌ماند.

این شاعر ادامه داد: طبایی آهنگ هایی را ضبط کرد که توسط بهترین خواننده های عمرم ضبط شده بود. کتاب «از آخر شب» نشان از تلاش خستگی ناپذیر طبایی در مسیر پر پیچ و خم فرهنگ داشت.

وی سپس شعری را که برای علیرضا طبایی سروده بود خواند.

ترانه های «طبایی» بخشی از خاطرات مردم است

سهیل محمودی وی با اشاره به اینکه دوستی با علیرضا طبایی سه جنبه دارد، گفت: یکی رفاقت ها و روزهای خوش و لحظات پرباری است که در حضور علیرضا طبایی داشتیم. دوم اینکه چگونه طبایی سعی کرد نسلی از شاعران را پرورش دهد. دست بسیاری از مردم را گرفت و به دنیای شعر آورد. همچنین چهره دیگر وی شاعر علیرضا طبایی است، لازم به ذکر است که این وجه از وی در کنار دیگر ویژگی های این شاعر نباید کمرنگ شود.

این شاعر و مجری درباره افرادی که در محضر طبایی رشد کرده اند، گفت: طبایی در شعر نیمایی شخصیت خاصی دارد. شعر نیمایی در این سال ها مظلوم واقع شده است. در حالی که شعر ما در قالب نیمایی شکل ارزشمندی یافته است.

به گفته وی ترانه های به جا مانده از طبایی بخشی از خاطرات مردم است. در حالی که ترانه سرایی اثری است در مرحله دوم یا سوم بسیاری از شاعران.

طبایی غزل را در شعر نیمایی آورده است

فرهاد عابدینی وی با اشاره به فعالیت های طبایی در صفحات شعر جوانان گفت: علیرضا طبایی جلسات زیادی برگزار کرد و اشعار و ترانه های ارزشمندی از وی به جا مانده است.

به گفته این شاعر، طبایی از پیشگامانی بود که شعر کلاسیک غزل را وارد شعر نیمایی کرد.