والدین چگونه به عزت نفس کودکان آسیب می‌رسانند

– برای والدین هدف تربیت فرزندانی با عزت نفس بالا و شادابی است که به خود و توانایی های خود ایمان دارند. با این حال، حتی با بهترین نیت، برخی از رفتارهای رایج والدین می تواند به طور ناخواسته به عزت نفس کودک آسیب برساند. در این مقاله سه روش ظریف و نکات کاربردی برای جلوگیری از این مشکلات ارائه شده است.

بیش از اصلاح هر گونه اشتباه

رویا و پسر ۱۰ ساله اش پارسا را ​​در نظر بگیرید. پارسا نقاشی کشیدن را دوست دارد، اما رویا اغلب به این نکته اشاره می کند که چگونه می تواند هنر پسرش را مرور کند. رویا می‌گوید: «کار شما عالی است، اما می‌توانید با افزودن چند سایه، درخت را واقعی‌تر کنید. هدف او این است که به پارسا کمک کند تا هنرمند بهتری شود، اما با گذشت زمان، پارسا احساس می کند تلاش های او به اندازه کافی خوب نیست.

اصلاح مداوم تلاش های کودکان، حتی به قصد کمک به آنها، می تواند باعث شود آنها احساس بی کفایتی کنند. کودکان با تقویت مثبت رشد می کنند و وقتی بیشتر در مورد کارهایی که می توانستند بهتر انجام دهند بشنوند، ممکن است به توانایی های خود شک کنند.

چه باید کرد: بر ستایش تلاش و پیشرفت تمرکز کنید، نه فقط نتایج. به جای ارائه بازخورد ناخواسته، سعی کنید بپرسید: “چه چیزی را در طراحی خود بیشتر دوست دارید؟” یا “در مقایسه با قبلی چه احساسی داری؟” انجام این کار به کودک شما اجازه می دهد تا رشد خود را ارزیابی کند که اعتماد به نفس او را افزایش می دهد. (مقاله پیشنهاد می شود جنبه تاریک توانمندسازی کودکان بخوانید.)

مقایسه با خواهر و برادر یا همسالان

داریوش دو پسر به نام های تیام و رایان دارد. تیام از نظر تحصیلی عالی است و داریوش اغلب از رایان که با تکالیف مدرسه مشکل دارد می پرسد: “چرا نمی توانی بیشتر شبیه برادرت باشی؟” سخنان داریوش ناشی از ناامیدی است و رایان این پیام را درونی می کند: “من به خوبی برادرم نیستم.”

مقایسه کودکان، حتی اگر ظریف یا ناخواسته باشد، می تواند باعث شود آنها احساس حقارت کنند. هر کودکی نقاط قوت و ضعف منحصر به فردی دارد. والدین ممکن است به طور ناخودآگاه با مقایسه مداوم آنها با خواهر و برادر یا همسالان خود، احساس بی کفایتی را در آنها ایجاد کنند که می تواند تأثیر عمیقی بر عزت نفس داشته باشد.

چه باید کرد: با شناخت نقاط قوت هر کودک از مقایسه اجتناب کنید. سعی کنید بگویید: “من عاشق خلاقیت شما هستم.” توانایی شما در تفکر خارج از چارچوب یکی از بهترین ویژگی های شماست، به جای مقایسه کودکان با یکدیگر، سعی کنید درک کنید که هر کودکی استعدادهای خاص خود را دارد و شایسته قدردانی به خاطر شخصیتی است که هستند. . (مقاله پیشنهاد می شود ویژگی هایی که فرزندان ما را نابغه می کند بخوانید.)

ناآگاهی از احساسات

ملیسا یک مادر شاغل است. دختر ۸ ساله او، لیلی، اغلب از مشکلات مدرسه (مانند مشاجره با دوستان) ناراحت است. وقتی با استرس کاری مواجه می‌شود، ملیسا معمولاً پاسخ می‌دهد: «نگران نباش، خوب می‌شود» و ادامه می‌دهد. چیزی که ملیسا متوجه نمی شود این است که از نظر لیلی، احساسات او بی اهمیت تلقی می شود.

نادیده گرفتن یا به حداقل رساندن احساسات کودک، حتی با نیت های خوب مانند تلاش برای کمک به او که احساس بهتری داشته باشد، می تواند باعث شود که احساس ناشناختگی کند. با گذشت زمان، کودکان ممکن است احساسات خود را به اشتراک نگذارند یا باور کنند که احساسات آنها اهمیتی ندارد. این می تواند به عزت نفس کودکان آسیب برساند و آنها را در توانایی خود برای مقابله با احساسات شک کند. همچنین، ممکن است منجر به رفتار سرکشی شود.

چه باید کرد: قبل از ارائه راه حل، احساسات فرزندتان را بپذیرید. یک جمله ساده مانند “می بینم که از این موضوع ناراحتی” راه درازی دارد. هنگامی که فرزندتان احساس کرد شنیده می شود، می توانید به او کمک کنید تا موقعیت را هدایت کند. “به نظر شما چه کاری می توانیم انجام دهیم تا آن را بهتر کنیم؟” این رویکرد به آنها می آموزد که احساسات آنها اهمیت دارد و به ایجاد انعطاف پذیری عاطفی کمک می کند. (مقاله پیشنهاد می شود کمال گرایی، دشمن موفقیت کودکان بخوانید.)

نتیجه گیری

حتی بهترین والدین نیز می توانند ناخواسته با رفتارهای ظریف عزت نفس فرزندشان را تضعیف کنند. والدین می توانند با توجه به آسیب های اصلاح بیش از حد، مقایسه و طرد عاطفی محیط حمایتی تری ایجاد کنند. به یاد داشته باشید، کودکان اساساً از طریق تعامل با والدین خود، احساس ارزشمندی خود را پرورش می دهند. گام های کوچک برای تأیید، تشویق و تجلیل از آنها می تواند به آنها کمک کند تا به بزرگسالانی انعطاف پذیر و با عزت نفس بالا تبدیل شوند.

محمدامین مختاریان

مطالب مشابه: