چالش‌های مهران مدیریِ خواننده پایان ندارد؟

به گزارش هنرآنلاین، نام مهران مدیری سال هاست که به عنوان یکی از برندهای قدرتمند طنز در تلویزیون و سینمای ایران شناخته می شود. از سریال پرطرفدارش گرفته تا «قهوه تلخ» در شبکه نمایش خانگی که همچنان جذابیت خود را برای مخاطب حفظ کرده است. اما مسیر فعالیت کارگردانی تنها به حوزه تصویر خلاصه نشد و موسیقی همواره یکی از عرصه هایی بوده که در آن حضور داشته است.

اما برخلاف موفقیتی که مدیری در عرصه های بصری تجربه کرده، ورود او به موسیقی چندان موفق نبوده و تقریباً هر بار که در این راه گام برداشته، با موجی از انتقادات مواجه شده است. این واکنش ها لزوماً نشانه حسادت یا مسائل حاشیه ای نیست، بلکه نتیجه عملکرد او در موسیقی است. در واقع از زمانی که مدیری به شکل جدی تری وارد این عرصه شد و با توجه به کیفیت اجرایش، از دید بسیاری نشان داد که در موسیقی تبحری را که در کار تصویری دارد، ندارد. مشکلی که بعدها با برگزاری چندین کنسرت تغییر چندانی نکرد و نتوانست جای پای خود را به عنوان خواننده تثبیت کند.

مدیری در موقعیت های مختلف خود را مخاطب جدی موسیقی معرفی کرده و حتی در مورد موسیقی کلاسیک نیز اظهار نظر کرده است. در حالی که برخی روی همین موضوع مانور می دهند، این اظهارات چندان دقیق نیستند. همین موضوع باعث شده تا برخی از مخاطبان و منتقدان این سوال را مطرح کنند که چرا او اینقدر اصرار به بیان مطالبی دارد که همیشه صحیح نیست؟

از سوی دیگر، برای فردی که بارها از علاقه جدی خود به موسیقی صحبت کرده و حتی گاهی مهمانان برنامه هایش را به دلیل ناشناختن چهره هایی چون «پاواروتی» و «آندره بوچلی» زیر سوال برده است، عجیب به نظر می رسد که با وجود انتقادات فراوان به شیوه خوانندگی او و علیرغم اینکه بسیاری او را خواننده نمی دانند، همچنان اصرار به اجرای موسیقی و برگزاری بلیت های گران قیمت در دبی با همراهی با چهره های «پاواروتی» و «آندره بوچلی» دارد.

سوالی که منتقدان مهران مدیری خواننده مطرح می کنند این است که چرا مخاطبان باید به تماشای کنسرت فردی بنشینند که علیرغم پتانسیل آوازی و علاقه زیادی که به موسیقی دارد، هرگز دوره های تخصصی آواز را به طور جدی گذرانده است؟ و اگر چنین دوره هایی را گذراند و نتیجه نگرفت، دلیل اصرار او بر ادامه فعالیت حرفه ای در موسیقی چیست؟ این سوالی است که همواره از سوی منتقدان مطرح شده است.

موضوع دیگر این است که زمانی مدیری برای حفظ حقوق صاحبان اثر از مردم خواسته بود نسخه اصلی «قهوه تلخ» را بخرند، اما اکنون بدون کسب مجوز از صاحبان یا سازندگان آثار، ترانه های خوانندگان قبل از انقلاب را بازخوانی می کند. این در حالی است که حتی طبق قوانین ایران، حقوق مادی پدیدآورنده اثر تا ۵۰ سال پس از مرگ محفوظ است. چه زمانی که خالق اثر هنوز زنده است.

در پی این موضوع، بنیاد فرهنگی هنری «محمد حیدری» سازنده ترانه «سوغاتی» اقدام این کارگردان را «عمل مجرمانه» توصیف کرد و علاوه بر آن نسبت به «کیفیت پایین اجرای این اثر» اعتراض کرد.

با وجود این اعتراضات، تنها نتیجه عینی ماجرا این بود که چند شب بعد در کنسرتی که علی زندوکیلی روی صحنه بود، مدیری اعتراف کرد که او «خواننده نیست» و از زندوکیلی تعریف کرد. البته این اولین همکاری این دو نبود. آنها پیش از این قطعه مشترکی با عنوان «کوه قاف» منتشر کرده بودند که در همان زمان با انتقادات زیادی از سوی مدیری مواجه شد. حتی برخی می‌گفتند: «زندوکیلی با این همکاری موافقت کرده است تا بیشتر با یک مدیر دیده شود؛ زیرا او به‌عنوان یک معلم آواز بهتر از هرکسی می‌داند که یک مدیر حتی اگر خواننده باشد، خواننده خوبی نیست.

در نهایت آنچه از همه واکنش ها برمی آید این است که مدیری با وجود شهرت دیرینه اش در عرصه تصویر، با چالشی در موسیقی مواجه است که تنها با استفاده از نام و شهرت نمی توان بر آن غلبه کرد. رعایت حقوق پدیدآورندگان، رعایت اصول حرفه ای و صداقت با مخاطب خواسته ای است که نمی توان آن را نادیده گرفت. ادامه این مسیر حداقل به شکل فعلی بیش از هر چیز نیازمند بازنگری در خود مدیریت است.

از سوی دیگر در روزهایی که ویدئوهای اجرای مهران مدیری بار دیگر در فضای مجازی منتشر شد، تصاویری از کنسرت فرزندش فرهاد مدیری با نام هنری فروگ در کانادا مورد توجه و انتقاد قرار گرفت. البته بعداً قسمت‌های بیشتری از این اجرا منتشر شد و گفته شد که آن بخش‌های خاص اجرا که بعضا مورد تمسخر و حمله قرار می‌گرفت، با جهت‌گیری‌های خاص وایرال می‌شد و این قسمت‌های خوانندگی عمداً نادیده گرفته می‌شد.

منبع ایسنا

انتهای پیام