چگونه بازی سرزنش فرزند بزرگسال خود را متوقف کنیم؟
کلینیک روانشناسی و مشاوره ایوان فرزندپروری زمانی که فرزندان شما به بزرگسالی می رسند به پایان نمی رسد و همچنین توانایی آنها برای به چالش کشیدن شما (از نظر احساسی) پایان نمی یابد. یکی از سخت ترین شرایطی که بسیاری از والدین با آن مواجه هستند سرزنش شدن توسط فرزند بزرگسالشان است. آنها ممکن است به والدین خود بگویند: “اگر شما اینقدر سخت گیر نبودید، من آدم مضطربی که الان هستم نبودم” یا “تو هیچ وقت از من حمایت نکردی و به همین دلیل نمی توانم موفق شوم.” این جملات می توانند باعث شوند که شما احساس ناراحتی، صدمه یا گناه بسیار زیادی داشته باشید.
با این حال نحوه واکنش شما در چنین لحظاتی بسیار مهم است. این نه تنها برای رفاه عاطفی شما، بلکه برای رشد بالقوه رابطه شما نیز مهم است. بسیار مهم است که در مواجهه با محرک های عاطفی آرام، محکم و کنترل شده باشید.
این اصل در برخورد با کودکان بزرگسال به همان اندازه حیاتی است. به عنوان یک مشاور خانواده، می توانم به شما بگویم که واکنش تدافعی یا درگیر شدن در یک جنگ قدرت فقط وضعیت را تشدید می کند. در عوض، روی استراتژی‌هایی تمرکز کنید که درک را تقویت می‌کنند، مرزها را تعیین می‌کنند و به شما کمک می‌کنند به سمت شفا حرکت کنید.
در مقابل میل به دفاع یا ضدحمله مقاومت کنید.
وقتی اتهاماتی مطرح می شود، وسوسه دفاع از خود می تواند طاقت فرسا باشد. به عنوان مثال، وقتی تیام ۲۸ ساله به مادرش گفت: “تو همیشه بیشتر از من روی خواهرم تمرکز می کردی و به همین دلیل من مشکلات عزت نفس دارم” مادرش سودابا احساس گناه کرد. اولین غریزه او این بود که پاسخ دهد: “این درست نیست، من با هر دو شما یکسان رفتار کردم!” در عوض سودابه مکثی کرد، نفس عمیقی کشید و گفت: «متاسفم که چنین احساسی داری. می‌توانید در مورد آنچه تجربه می‌کنید بیشتر به من بگویید؟»
پاسخ سودابه محصول مشاوره خانواده بود. من به او کمک کرده بودم تا با حفظ آرامش و کنجکاوی به جای واکنش تدافعی، تنش را کاهش دهد. این پاسخ به معنای موافقت با اظهارات تیام نبود، بلکه فرصتی برای گفت وگو به جای درگیری ایجاد کرد. حالت تدافعی به ندرت چیزی را حل می کند و اغلب تمرکز را از احساسات به نبرد دیدگاه ها تغییر می دهد. (مقاله پیشنهاد می شود ۳ راه برای غلبه بر طغیان عاطفی بخوانید.)
احساسات را بدون مسئولیت کامل بپذیرید.
این امکان وجود دارد که با احساسات کودک خود همدردی کنید بدون اینکه سرزنش ناروا را بپذیرید. چنین توازنی برای جلوگیری از مبارزات بی نتیجه قدرت ضروری است. به عنوان مثال، وقتی الناز ۳۵ ساله پدرش آرش را متهم کرد که او را بیش از حد تحت فشار قرار داده و او را به یک کمال گرا تبدیل کرده است، آرش متفکرانه پاسخ داد.
آرش گفت: “شنیدم که در بزرگ شدن فشار زیادی را احساس کردی و از استرسی که به تو وارد کرد متاسفم.” من در آن زمان کاری را که فکر می کردم بهترین بود انجام می دادم، اما اشتباهاتی هم مرتکب شدم. بیایید در مورد چگونگی تأثیر آن بر شما صحبت کنیم.»
آرش احساسات الناز را بدون انکار کارهایش یا مسئولیت کامل چالش هایش را پذیرفت. اعتراف به اشتباهات گذشته می تواند رهایی بخش باشد، اما به معنای پذیرش سرزنش نیست. این رویکرد ضمن حفظ مرزهای سالم، ارتباطات را تقویت می کند. (مقاله پیشنهاد می شود درک خودکنترلی و توانایی پذیرش احساسات بخوانید.)
از گیر افتادن در گذشته خودداری کنید.
سرزنش کردن اغلب مکالمات مربوط به مسائل گذشته را لنگر می‌اندازد، و ماندن در گذشته مفید نیست. به آرامی بحث را به سمت حال و آینده هدایت کنید. زمانی که کیمیا ۴۰ ساله مادرش سحر را مقصر ازدواج ناموفق خود دانست، سحر از افتادن در دام این که در هر تصمیمی که تا به حال به عنوان مادر گرفته بود تجدید نظر کند اجتناب کرد. در عوض سحر گفت: «متاسفم که چنین احساسی داری. حالا برای حمایت از شما چه کار کنم؟”
این رویکرد به تغییر تمرکز از سرزنش به یافتن راه حل کمک می کند. چنین رویکردی به کودک بزرگسال شما یادآوری می کند که در حالی که گذشته را نمی توان تغییر داد، حال و آینده در کنترل آنها است. (مقاله پیشنهاد می شود فراتر از سرزنش و گناه بخوانید.)
برای سرزنش مکرر حد و مرز تعیین کنید.
اگر سرزنش به یک الگوی تکراری تبدیل شود، تعیین حد و مرز ضروری است. اتهامات ناعادلانه مکرر می تواند بر روابط و سلامت روان شما فشار وارد کند. سعی کنید محکم اما مهربان باشید، همانطور که تیام با مادرش سودابه که هفته ها بعد دوباره خواهرش را بزرگ کرد، رفتار کرد. مثل واکنش سودابه وقتی پسرش تیام مدام بحث خواهرش را تکرار می کرد.
“تیام، متوجه شدم که ما به این موضوع برمی گردیم. من برای شنیدن احساسات شما آماده هستم، اما همچنین باید روی حرکت رو به جلو تمرکز کنیم. اگر علاقه مند هستید، می خواهم با کمک یک مشاور خانواده در این مورد صحبت کنم.»
چنین رویکردی شما را در نقش مدافع قرار می دهد و در عین حال چرخه های غیرمولد سرزنش را می شکند. همچنین روشی سازنده برای کار بر روی مسائل حل نشده ارائه می دهد. (مقاله پیشنهاد می شود چگونه مرزهای سالم ایجاد کنیم؟ بخوانید.)
مراقبت از خود را در اولویت قرار دهید.
گرفتار شدن در سرزنش و نادیده گرفتن نیازهای خود آسان است. برای پردازش احساسات خود وقت بگذارید و به آنچه در کنترل شماست فکر کنید. مراقبت از خود و آرامش برای حضور و اجتناب از کشیده شدن به موقعیت های احساسی بسیار مهم است. چه با یک دوست قابل اعتماد صحبت کنید، چه در یک مجله بنویسید یا از یک مشاور حمایت حرفه ای بخواهید، اقداماتی را که ذخایر عاطفی شما را دوباره پر می کند، اولویت بندی کنید. (مقاله پیشنهاد می شود فواید عشق به خود بخوانید.)
حرف پایانی
سرزنش کردن کودک بزرگسال خود می تواند مانند یک حمله باشد، اما اغلب منعکس کننده مبارزات درونی آنها است. با حفظ آرامش، اعتبار بخشیدن به احساسات آنها بدون پذیرش مسئولیت های ناروا، هدایت آنها به آینده و تعیین مرزها، می توانید این لحظات را به فرصت هایی برای رشد تبدیل کنید. به یاد داشته باشید، برای حفظ رابطه نیازی به سرزنش ندارید، شما این قدرت را دارید که با همدلی و قدرت پاسخ دهید.
وقتی با آرامش و محکم به این نوع مکالمات برخورد می کنید، الگوی انعطاف پذیری برای فرزندتان هستید. با انجام این کار، نه تنها چرخه سرزنش را می شکنید، بلکه امکان درک عمیق تر و بهبودی را برای هر دو طرف تقویت می کنید.
محمدامین مختاریان
مطالب مشابه:
منبع: کلینیک آوان
