چگونه شکسپیر بخوانیم؟

به گزارش خبرنگار فرهنگی ایرنا، صفر ویلیام شکسپیر ادبیات انگلیسی را نمی توان نادیده گرفت، او یکی از بزرگترین شاعران و نمایشنامه نویسانی است که جهان تا به حال دیده است و آثارش در ادبیات انگلیسی نادر است.

آثار این نویسنده به هر زبانی ترجمه شده است و این تصور غلط را ایجاد می کند که خواندن آثار او غیرممکن است، اما این درست نیست، هرکسی می تواند شکسپیر را بخواند و از آن لذت ببرد.

شکسپیر نمایشنامه‌های خود را می‌نوشت تا برای همه اجرا شود و مردم بدون توجه به سوابق تحصیلی‌شان از این داستان‌ها لذت می‌بردند، اگرچه این نمایشنامه‌ها ۴۰۰ سال پیش نوشته شده‌اند و زبان شکسپیر کهنه شده و درک آن برای مخاطب دشوار شده است. اما خواندن این گزارش به شما کمک می کند تا از دنیای شگفت انگیز شکسپیر لذت ببرید و مفاهیم غنی آثار او را بهتر درک کنید.

چگونه شکسپیر بخوانیم؟

با باز کردن آثار شکسپیر با زبانی مواجه می‌شویم که از ابتدا چالش برانگیز است، اما از کارهای ساده‌تر شروع کنید، مطالعه و درک شکسپیر این روند صبورانه را می‌طلبد، می‌توانید قبل از خواندن همه نمایشنامه‌ها، با تکه‌های متنی یک صفحه‌ای شروع کنید. .

مونولوگ: مکان خوبی برای شروع این روند است. برخی از معروف‌ترین بخش‌های آثار شکسپیر تک‌گویی شخصیت‌ها هستند و با انتخاب تک‌گویی برای خواندن و تمرین درک خود، می‌توانید خیالتان راحت باشد که این فرآیند فوق‌العاده ارزشمند است.

فرآیند انتخاب یک مونولوگ شخصیت را ساده کنید، نمایشنامه ای را انتخاب کنید که در مورد آن شنیده اید و احتمالاً چیزی در مورد آن می دانید. شخصیتی را از آن نمایشنامه انتخاب کنید که برای شما آشنا به نظر می رسد، یا به این دلیل که قبلاً نام آنها را شنیده اید یا به این دلیل که آنها شخصی هستند که می توانید با او ارتباط برقرار کنید.

نکته دیگری که هنگام انتخاب اولین نمایشنامه، صحنه یا شخصیت خود در آثار شکسپیر باید به خاطر بسپارید این است که نمایشنامه های خاصی وجود دارند که آسان تر به نظر می رسند و برای شروع مناسب تر هستند. محبوب ترین نمایشنامه های شکسپیر، رومئو و ژولیت، مکبث، هملت، اتللو و … به وضوح از برخی نمایشنامه های دیگر قابل خواندن است.

در همه نمایشنامه‌های شکسپیر پیوندهایی وجود دارد که آنها را به بقیه آثار او متصل می‌کند، هر چه بیشتر از شکسپیر بخوانید، بیشتر بخوانید و بفهمید، تنها چیزی که نیاز دارید شروع خواندن است.

متن را با صدای بلند بخوانید: نمایشنامه های شکسپیر هرگز برای خواندن نوشته نشده اند، بلکه برای اجرا روی صحنه نوشته شده اند، به این معنی که حرف های او باید با صدای بلند بیان می شد.

مخاطب شکسپیر بیشتر یک فرهنگ شنوایی بود، در حالی که ما اکنون در درجه اول فرهنگ بصری داریم. گوش دادن به کلماتی که در نمایشنامه‌ها و اشعار او گفته می‌شود، شکل اولیه سرگرمی بود، و حتی اگر بیشتر مردم بی‌سواد بودند، گوش‌هایشان بسیار بیشتر از امروز با ساختارهای شعری نمایشنامه‌های شکسپیر هماهنگ بود.

پس وقتی قسمت مورد نظر خود را انتخاب کردید، شروع به خواندن متن با صدای بلند کنید. آهسته و بی سر و صدا بخوانید، خواندن با صدای بلند بیشتر یک فرآیند فعال برای ساده کردن متن خواهد بود تا اطمینان حاصل شود که شما به طور کامل روی کلمات متمرکز هستید. علاوه بر این، خواندن به شما این امکان را می دهد که به ریتم ها و ساختارهای مرتبط با کلمات توجه کنید و توانایی شما را برای درک آنچه گفته می شود افزایش می دهد.

توجه به وضعیت داستان: مانند هر متنی، اگر شرایط خاص داستان را درک نکنیم، درک آنچه در جریان است دشوار خواهد بود. موقعیت داستان به سادگی به معنای «کی، چه، کی، کجا و چرا» در داستان است. شخصیت ها و روابط چه کسانی هستند؟ تا این لحظه بین آنها چه گذشت؟ چه می خواهند چه می گویند صحنه چه زمانی در حال وقوع است؟ (دوره زمانی و شب یا روز)، کجا هستند؟ و چرا هستند؟ در اینجا، پاسخ به همه این سؤالات مربوط به لحظه ای است که شما سعی در درک آن دارید و توانایی شما را برای انجام این کار بسیار افزایش می دهد.

اکنون، بسیاری از این اطلاعات هنگام خواندن نمایشنامه برای شما آشکار می شود، اما ممکن است بخواهید منابع دیگری را نیز بخوانید تا در این راه به شما کمک کند. خواندن خلاصه صحنه ها، نمایشنامه ها و نمایشنامه ها ابزاری است که محققان دانشگاه آکسفورد معتقدند برای درک آنچه در حین خواندن در جریان است مفید خواهد بود.

برخی از افراد انتظار دارند که شکسپیر را در اولین خوانش به طور کامل درک کنند، اما شکسپیر واقعاً دشوار است، اگر استفاده از متون کمکی روند خواندن شکسپیر را برای شما آسان تر و لذت بخش تر می کند، از هر کمکی که دوست دارید استفاده کنید!

تماشای یک اجرا: تماشای یکی از نمایشنامه های شکسپیر روی صحنه نیز برای درک آثار او مفید است. ما سخنانی را می شنویم که با صدای بلند بیان می شوند و نمایشنامه به وضوح در شرایط خاص کتاب اجرا می شود، می توانیم ببینیم که شخصیت ها جان می گیرند و این کلمات را در فضای هنری با یکدیگر بیان می کنند. اگرچه ممکن است به دلیل کوتاه شدن برخی از آثار به دلیل طولانی بودن، مقداری از معنای زبانی خود را از دست بدهیم، اما آن را در سکوت برای خود می خوانیم و بیشتر از حد امکان، معنای داستان را درک می کنیم. آثار شکسپیر هنوز در فرهنگ امروز جهان زنده است و هیچ چیز مانع تماشای آثار او چه زنده و چه ضبط شده نیست!

شعر یا متن: بسته به عوامل مختلف، شکسپیر شخصیت های خود را با شعر یا متن بیان می کند. این عوامل شامل حالت، قصد و خلق و خوی شخصیت در یک لحظه خاص است. به عنوان مثال، هملت در حالی که با اعضای دیگر دادگاه دانمارک به صورت متن صحبت می کند، تک گویی را به صورت شعر ارائه می کند. توجه کنید شکسپیر چگونه با فرم بازی می کند، شخصیت های او چه زمانی شعر می گویند و چه زمانی به صورت متن صحبت می کنند؟ تعیین اینکه آیا یک شخصیت به طور عادی صحبت می کند یا شاعرانه ممکن است درک شما را از آنچه در صحنه اتفاق می افتد افزایش دهد.

به پاورقی ها توجه نکنید: اگر نسخه شما دارای پاورقی است، به آنها توجه نکنید، آنها حواس شما را از خواندن منحرف می کنند و مهارت شما را از بین می برند به طوری که حتی زمانی که واقعاً معنی آنها را می دانید شروع به جستجوی مطالب می کنید. این مفید است که به یاد داشته باشید که هیچ کس هرگز همه چیز را متوجه نشده است! ادامه دهید و نکته را دریافت کنید، به یاد داشته باشید، وقتی شکسپیر از کلمات بسیار طولانی یا جملات بسیار درگیر استفاده می کند، اغلب نشانه عمدی است که شخصیت سعی دارد خود یا دیگران را فریب دهد.

مثل یک کارگردان فکر کنید: فکر کردن به نحوه عملکرد این نمایشنامه ها روی صحنه می تواند برای برخی از خوانندگان جذاب و خلاقانه باشد. نمایشنامه‌های شکسپیر حداقل جهت‌های صحنه‌ای دارند، بنابراین بیشتر نشانه‌های اکشن در نسخه‌های مدرن نمایشنامه‌ها توسط ویراستاران اضافه می‌شوند. اکثر کارگردانان نمایش با بیرون انداختن همه این دستورالعمل ها و اجرای مجدد آنها با پرسیدن سؤالاتی در مورد آنچه در جریان است، شروع می کنند. جهت‌های صحنه، چه اصلی و چه ویرایش‌شده، به ندرت توصیفی هستند، و افزودن قیدها یا صفت‌های اختیاری برای توصیف آنچه در صحنه کاغذی شما اتفاق می‌افتد، می‌تواند به روشن شدن تفسیر شما از شخصیت و رفتار او کمک کند.

نگران نباش: بزرگترین مانع برای لذت بردن از شکسپیر این است که درک آثار، آزمونی برای هوش ادبی است. اما درک شکسپیر به معنای پذیرش اقیانوس بی پایان خلاقیت و ابهام در آثار اوست.

در پایان …

شما سفر خود را به دنیای ویلیام شکسپیر آغاز کرده اید. این عالی است، ممکن است در ابتدا چالش برانگیز باشد، اما همه چیزهای ارزشمند در زندگی نیز همینطور هستند.

از این شش مرحله استفاده کنید: با بخش های کوچک شروع کنید، کلمات را با صدای بلند بخوانید، متن را ترجمه کنید، زمینه را درک کنید، نمایشنامه را تماشا کنید و سپس شروع به توجه به سبک نوشتن کنید.

با دنبال کردن این مسیر، احتمالاً به خواندن و لذت بردن از نمایشنامه ادامه می دهید و شما را به سطح عمیق تری از اعتماد به نفس و مهارت در برخورد با شکسپیر می رساند.

ویلیام شکسپیر که بود؟

ویلیام شکسپیر در ۲۶ آوریل ۱۵۶۴ در استراتفورد آپون آون انگلستان متولد شد. او سومین فرزند از هشت فرزند است جان شکسپیر و مریم آردن بود خانواده‌اش از طبقه متوسط ​​و پدرش تاجر موفقی بود که بعداً شهردار شهر بود. ویلیام شکسپیر تحصیلات اولیه خود را در یک مدرسه محلی گذراند، جایی که به احتمال زیاد با ادبیات لاتین و کلاسیک آشنا شد.

در سن ۱۸ سالگی با آن هاتاوی که هشت سال از او بزرگتر بود، ازدواج کرد. آنها سه فرزند به نام سوزانا و دوقلوهای جودیت و همنت داشتند. علیرغم مسئولیت های خانوادگی، شکسپیر به لندن نقل مکان کرد و در دهه ۱۵۸۰ به عنوان بازیگر و نمایشنامه نویس به یکی از تئاترهای اصلی لندن پیوست.

شکسپیر از اواخر دهه ۱۵۸۰ تا اوایل دهه ۱۶۱۰ بیش از ۳۰ نمایشنامه نوشت. آثار او به سه دسته اصلی تراژدی، کمدی و نمایشنامه تاریخی تقسیم می شوند. او آثار بی نظیری خلق کرده است که شامل تراژدی های معروفی چون «هملت»، «مکبث»، «اتللو»، «شاه لیر»، «رومئو و ژولیت»، «ژولیوس سزار»، «آنتونی و کلئوپاترا»، «تیتوس آندرونیکوس»، کوریولانوس و تیمون آتنی. او نمایشنامه‌های کمدی محبوبی چون «رویای یک شب نیمه تابستان»، «تاجر ونیز»، «شب دوازدهم»، «رنج بی دلیل»، «رام کردن حیله‌گر»، «شب به این ترتیب تمام می‌شود»، «دو» نوشته است. آقایان ورونا»، «کمدی اشتباهات، طوفان و داستان زمستانی» را نوشته است. «هنری پنجم»، «ریچارد سوم»، «هنری ششم»، «ریچارد دوم»، «شاه جان» و «هنری هشتم» نیز از آثار مهم ادبیات انگلیسی هستند.

شکسپیر علاوه بر نمایشنامه نویسی، ۱۵۴ غزل و چندین شعر بلند نیز نوشت. سونات های او به دلیل عمق عاطفی و بیان هنری بالا مورد ستایش قرار گرفته است. او همچنین مالک تئاتر گلوب در لندن بود، جایی که بسیاری از نمایشنامه های او برای اولین بار در آنجا اجرا شدند.

شکسپیر پس از بازنشستگی از تئاتر به استراتفورد بازگشت و زندگی آرامی را در آنجا سپری کرد. او در ۲۳ آوریل ۱۶۱۶ در سن ۵۲ سالگی درگذشت و در کلیسای جامع ترینیتی استراتفورد به خاک سپرده شد.

آثار شکسپیر الهام بخش بسیاری از نویسندگان، بازیگران و کارگردانان بوده است. نوشته های او به بیش از ۸۰ زبان ترجمه شده است و هنوز هم در تئاترها و سینماهای سراسر جهان اجرا می شود. میراث ادبی او هنوز زنده است و نقشی بی بدیل در تاریخ ادبیات جهان دارد.