کتاب در ایران، متولدنشده از دنیا می‌رود/ نمی‌توان از راه نویسندگی زنده ماند

حسین قربان زاده خیاوی وی در گفت و گو با خبرنگار کتاب ایرنا با اشاره به اینکه ۱۵ کتاب در حوزه دفاع مقدس نوشته است، ادامه داد: جنگ که تمام شد ۱۳ یا ۱۴ ساله بودم به همین دلیل خودم در جنگ شرکت نکردم. ، اما خاطرات رزمندگان را نوشتم. من بیشتر بر اساس واقعیت کتاب می نویسم، کتاب تنور برگرفته از خاطرات تکاوران نیروهای کلاه سبز است که ۳۴ روز در خرمشهر جنگیدند.

کتاب تنور برگرفته از خاطرات تکاورانی است که ۳۴ روز در خرمشهر جنگیدند.

نویسنده کتاب تنور از واقعی بودن برخی از نام های این رمان خبر داد و گفت: به عنوان مثال امیر دریادار. عیسی حسینبایی تکاور ارتشی که چند ماه پیش مرده در کتاب به شکل واقعی و به نام خودش ذکر شده است. برای نگارش این کتاب با عیسی حسینیبایی و هوشنگ صمدی کلخرانی که فرمانده تکاوران خرمشهر بود، صحبت کردم. من با این دو دوست هستم، مدتی با هم بودیم، خاطراتی از هم شنیدم و برخی از این خاطرات در کتاب واقعی است.

به گفته نویسنده کتاب «سایان و هزار و یک گلین بالا» در داستان «تنور» برخی از شخصیت‌ها مانند آراز (شخصیت اصلی) تخیلی هستند، مثلاً در آن سال‌ها زنی قدرتمند با تبر گزاری را کشت. در رمان این داستان من یک عراقی را کشتم.

این روزها بحث قهرمانی در همه جای دنیا مطرح است

قربانزاده خیاوی در ارائه پیشنهادی برای خواندنی شدن محتوای جنگ برای نسل «ز» توضیح داد: این روزها بحث قهرمانی در تمام دنیا مطرح است، آمریکا قهرمانان زیادی برای خود ساخته است و خیلی ها می دانند. حتی برخی در ایران آنها را دوست دارند. سیلوستر استالونه و آرنولد شوارتزنگر و افراد دیگری هم هستند. بسیاری از چهره های جنگ ۸ ساله را می توان به عنوان رزمنده و الگو به جامعه معرفی کرد و نسل «ز» آنها را دوست داشت.

یک کتاب نمی تواند به اندازه خلق یک قهرمان و ساختن فیلمی درباره او موثر باشد

این نویسنده با تاکید بر اینکه این کتاب نمی تواند به اندازه قهرمان سازی و ساخت فیلم درباره او موثر باشد، گفت: فیلم های خوب زیادی در دنیا ساخته می شود و نسل جوان آن ها را می خواهند، مثلاً «لبه اره» که دزموند داس در آن ساخته شده است. پزشک ارتش و مخالف جنگ است، از حمل سلاح خودداری می کند. اما در جریان نبرد «اوکیناوا» در جنگ جهانی دوم، با وجود آتش بی وقفه دشمن، یک تنه جان بیش از ۷۵ نفر از همرزمانش را نجات داد. همچنین فیلم “نجات سرباز رایان” که پیام آن بر اهمیت و جایگاه خانواده تاکید دارد.

وی افزود: در فیلم “نجات سرباز رایان” پیام نجات سرباز رایان این است که “خانواده آمریکایی مهم است” و وقتی فیلم را می بینم متوجه می شوم که ۱۰ فرمانده برای نجات یک سرباز کشته شده اند. چون سه برادر این سرباز کشته شده اند و نمی خواهند نفر چهارم کشته شود. در پایان فیلم، رایان مات و مبهوت به گورستان می رود و در محاصره عروس، نوه ها و نوه هایش قرار می گیرد.

در ایران کتاب شکوفا نیست

قربان زاده خیاوی با تاکید بر اینکه کتاب در کشور ما خفه است، گفت: کتاب در ایران قبل از تولد می میرد و بدون شکوفه سیر می شود. کتاب من «صلیب سلمان» یکی از بهترین هاست، اما در دو چاپ است.

همه کتاب ها باید به همین صورت حمایت شوند

این نویسنده با اشاره به روند ارائه کتاب و معرفی آن به جامعه ادامه داد: با روند کنونی نمی توانیم کاری برای نسل «ز» انجام دهیم، نمی توانیم با انتشار یک کتاب هزار نسخه ای کاری انجام دهیم، اکثرا که در انبار انتشارات باقی می مانند. کردی چون در کشور ما صاحب کتاب ندارد. مثلاً وزیر سابق فرهنگ و آموزش و پرورش درباره یکی از رمان های من با عنوان «اثر انگشت اصلی» گفته بود که ۵۰۰۰ نسخه از آن خریداری می شود. چند سال گذشت، وزیر رفت و شخص دیگری کار را به دست گرفت، اما کتاب ها خریداری نشد.

وی با اعلام اینکه تعداد قابل توجهی کتاب به صورت هدیه تجدید چاپ می شود، ادامه داد: یک کتاب بزرگ و نفیس با جلد سخت نزدیک به ۱۵۰ بار تجدید چاپ شده است. من ساکن شهر هستم و حدود ۱۲ نسخه از این کتاب را در مراسم مختلف هدیه گرفتم. یکی از دوستانم که در تهران زندگی می کند حدود ۲۵ نسخه از این کتاب را هدیه گرفت. این روند لزوما بد نیست و نوعی حمایت است، اما باید از همه کتاب ها به یک شکل حمایت شود.

نویسنده برای خرید یک آپارتمان باید ۵۰ رمان بنویسد

قربان زاده خیاوی با تاکید بر اینکه تنها کتاب هایی ماندگار می شوند که داستان قوی و مبتنی بر حقیقت داشته باشند، افزود: کتاب های ضعیف حتی اگر چند بار تجدید چاپ شوند ماندگاری ندارند. باید تاکید کنم از ۱۵ عنوان کتابی که نوشتم هیچ حمایتی ندیدم.

فقط کتاب‌هایی ماندگار می‌شوند که داستانی قوی داشته باشند و بر اساس حقیقت باشند

به گفته نویسنده کتاب «فرار از سل صفر» در ایران، اگر کسی فقط نویسنده باشد از گرسنگی می میرد.

وی افزود: من معلم کانون پرورش فکری هستم و به دلیل علاقه می نویسم. هرکسی که بگوید از نوشتن در ایران امرار معاش می کنم، دروغ می گوید. با نوشتن هیچ وقت نمی توانی زنده بمانی، یک نویسنده ایرانی باید ۵۰ رمان بنویسد تا بتواند یک آپارتمان ۵۰ متری بخرد. برای نوشتن ۵۰ رمان باید حداقل ۶۰ تا ۷۰ سال زندگی کند، البته اگر آپارتمان تا آن زمان گران نشده باشد.