۷ نشانه دلبستگی اجتنابی یا طرد کننده

کلینیک روانشناسی و مددکاری اجتماعی ایوان تخمین زده می شود که از هر ۴ بزرگسال، ۱ نفر سبک دلبستگی اجتنابی یا ردکننده دارد.

افراد دارای سبک دلبستگی اجتنابی برای استقلال، اتکا به خود و خودمختاری ارزش قائل هستند. در حالی که این ارزش‌ها می‌توانند ثابت و سالم باشند، افراد وابسته اجتنابی تمایل دارند اهمیت نزدیکی عاطفی و اتکا به دیگران را کم اهمیت جلوه دهند. این می تواند روابط صمیمانه را پیچیده کند.

زندگی با یک فرد اجتنابی ممکن است گیج کننده و ناراحت کننده باشد. چنین احساساتی توسط فردی با سبک دلبستگی مضطرب به شدت احساس می شود که برعکس دلبستگی اجتنابی است.

دلبستگی اجتنابی می تواند از خفیف تا شدید متغیر باشد. می تواند از یک رابطه به رابطه دیگر متفاوت باشد و در طول زمان تغییر کند. در ادامه به هفت گرایش شریک زندگی اجتنابی در روابط اشاره شده است:

آنها در پذیرش کامل همسر یا رابطه خود تردید دارند.

برای مثال، افرادی که سبک دلبستگی اجتنابی دارند ممکن است:

شرکای اجتنابی ممکن است به شریک خود اهمیت دهند، اما به شدت از طرد شدن و از دست دادن استقلال می ترسند. برای محافظت از خود، با درگیر نشدن کامل، فاصله عاطفی را حفظ می کنند.

تأثیر اجتناب بر فرد دلبستگی اجتنابی: شریک زندگی آنها احساس ناخواسته ای می کند.

آنها احساسات عاطفی محدودی دارند.

افراد وابسته اجتنابی با احساس و ابراز احساسات دست و پنجه نرم می کنند. در نتیجه، آنها ممکن است:

• وقتی شریک زندگی شان احساس آسیب پذیری می کند، نمی دانند چگونه پاسخ دهند.
• آنها احساسات ناراحت کننده را غیرمولد یا اتلاف وقت می دانند.
• به نظر می رسد که آنها می توانند احساسات خود را خاموش کنند.
• آنها از درگیری اجتناب می کنند. از آنجایی که آنها ابراز احساسات قوی را دوست ندارند و اعتماد به نفس لازم برای حل تعارضات رابطه را ندارند، ممکن است به جای صحبت کردن در مورد مسائل رابطه، کنار بکشند.

تأثیر احساسات عاطفی محدود: شریک زندگی آنها احساس قطع ارتباط می کند.

آنها اهمیت رابطه را کمرنگ یا به حداقل می رسانند.

شرکای اجتنابی ممکن است:

• از گذاشتن عکس های همسرتان در خانه خودداری کنید، حتی اگر چندین عکس از همسر سابق و افراد دیگر داشته باشد.
• از دیدن عکس ها و تصاویر دیگران از خود و همسرشان ناراحت باشید.
• آنها خاطرات یک یا چند رابطه گذشته را به گونه ای رمانتیک می کنند که اهمیت شریک زندگی خود را کمتر می کند.
• آنها کار، سرگرمی ها یا سایر فعالیت های خود را مهمتر از رابطه اصلی می دانند.

افراد وابسته اجتنابی ممکن است بدانند که شریک زندگی آنها صمیمیت و تعهد بیشتری می خواهد و بدانند که آنها را ناامید می کنند. این می تواند باعث شود که آنها غرق شوند و آنها را مجبور به اجتناب یا کناره گیری کند.

تأثیر به حداقل رساندن یا کاهش رابطه: شریک زندگی آنها احساس می کند که برای آنها ارزش قائل نیستند.

آنها با تعهد مشکل دارند.

حفظ استقلال برای فردی با دلبستگی اجتنابی ضروری است و این الزامات مهمتر از احساس ارتباط، صمیمیت و وابستگی متقابل است.

مبارزات تعهد می تواند به صورت زیر ظاهر شود:

• سابقه ترک روابط یا روابطی که به طور مبهم به پایان می رسد.
• آنها به طور دوره ای کناره گیری می کنند و به شریک زندگی خود می گویند که نیاز به استراحت از رابطه دارند.
• آنها اعلام می کنند که نسبت به احساسات خود ناامن هستند و می خواهند با افراد دیگر قرار بگذارند.

تأثیر اجتناب از تعهد: شریک زندگی آنها احساس ناخوشایندی می کند.

آنها از شریک زندگی خود فاصله می گیرند.

به عنوان مثال، آنها ممکن است:

• به برنامه های همسرتان حسادت کنید.
• انتقاد پذیر باشید یا از شریک زندگی خود ایراد بگیرید.
• نمایش محبت را محدود کنید.
• اگر احساس کنند که رابطه “خیلی نزدیک” شده است، برنامه ها یا قرارها را لغو می کنند.

اگر شریک زندگی آنها این رفتارها را زیر سوال ببرد، افراد وابسته اجتنابی ممکن است با استدلال واقعی پاسخ دهند که برای آنها منطقی است اما از تصدیق احساسات اساسی خودداری کنند. آنها در پاسخ های خود تأثیر منفی رفتار خود را نسبت به شریک زندگی خود نادیده می گیرند.

اثر فاصله گذاری: شریک زندگی آنها احساس محرومیت و طرد شدن می کند.

آنها پیام های ترکیبی می فرستند یا به طور غیر مستقیم ارتباط برقرار می کنند.

ارسال پیام های واضح در مورد احساس آنها به آگاهی آنها از احساسات خود بستگی دارد. بسیاری از افراد اجتنابی با احساسات خود در ارتباط نیستند. فکر کردن در مورد احساسات ممکن است آنها را ناراحت کند. در نتیجه، وقتی شریک یا همسرشان مسائل عاطفی یا رابطه‌ای را مطرح می‌کند، ممکن است احساس سردرگمی کنند.

به عنوان مثال، اگر شریک زندگی آنها بگوید: “من می خواهم ارتباط عمیق تری داشته باشم” یا “من می خواهم زمان بیشتری را با هم بگذرانم”، افراد وابسته اجتنابی ممکن است پاسخی مبهم یا رضایت بخش بدهند و موضوع را تغییر دهند.

تأثیر ارتباط غیر مستقیم: شریک زندگی آنها احساس عدم اطمینان و سردرگمی می کند.

آنها دور یا جدا به نظر می رسند.

افرادی که دارای سبک دلبستگی اجتنابی هستند می توانند تلاش دیگران برای نزدیک شدن به آنها را رفتاری نیازمند بدانند. در پاسخ، آنها ممکن است:

وقتی شریک زندگی آنها به دنبال اطمینان است و ارتباط فیزیکی یا عاطفی بیشتری را پیشنهاد می کند، پاسخی نمی دهد.

• آنها بدون دلیل از شریک یا رابطه خود دلسرد می شوند.
• شریک زندگی “بیش از حد وابسته” نامیده می شود.
• آنها به شریک زندگی خود می گویند که اعتماد به نفس خود را پیدا کند.
• آنها خود را در کار یا فعالیت های انفرادی دفن می کنند.

تأثیر فاصله گرفتن: شریک زندگی آنها احساس تنهایی می کند.

بخش دوم این مقاله که به زودی منتشر می‌شود، راه‌هایی را برای بهبود روابط زمانی که فردی سبک دلبستگی اجتنابی دارد، بررسی می‌کند.

محمدامین مختاریان

مطالب مشابه: