عضو شورای سیاستگذاری شعر: زنده‌یاد بهمنی مانع از انزوا و ابتذال غزل شد

رضا حمیدی روز چهارشنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا در سمنان افزود: جسم و روح استاد محمدعلی بهمنی غزل بود و با وجود تشییع پیکر ایشان، زندگی ایشان همیشه بر غزل می درخشد.

وی گفت: استاد بهمنی هفت دهه از عمر پربرکت خود را وقف غزل و آواز کرد و توانست این دو قالب شعری را تعدیل کند و از ابتذال آنها جلوگیری کند.

وی ادامه داد: امروز پس از استاد بهمنی شاگردان تربیت یافته اندیشه او راه روشن او را ادامه می دهند و نمی گذارند نور شعر کم رنگ شود.

حمیدی با اشاره به نگرش بهمنی نسبت به غزل معاصر گفت: این استاد برجسته دوره معاصر در کنار حسین منزوی، هوشنگ ابتهاج و سیمین بهبهانی تلاش کردند غزل را از بیراهه رفتن و در پیش گرفتن راه ابتذال جلوگیری کنند. نباید از شأن آن کاسته شود و این به بهترین شکل ممکن توسط این چهار قهرمان غزلسرایی اتفاق افتاد.

استاد بهمنی «غزل» را از سایه بیرون آورد

وی یادآور شد: غزل جان تازه ای گرفت و نگذاشت بازار داغ شعر نیمایی و سپید بر غزل سایه بیاندازد و آن را به حاشیه براند.

این مدرس فرهنگ و رسانه دانشگاه افزود: بهمنی به غزل امروز بسیار امیدوار بود و همیشه تاکید می کرد که جوانان در غزل امروز پنجره هایی را گشوده اند که از طریق آنها می توان صحنه هایی از غزل را دید که در گذشته کمتر دیده می شد. با تربیت نسل جوان، میراث بهمنی در عرصه غزل باقی می ماند و از بین نمی رود.

وی با اشاره به جایگاه این ترانه و نقش استاد بهمنی در احیای آن، یادآور شد: این شاعر صاحب نام علاوه بر غزل، آوازهای ماندگاری خلق کرد و توانست نام خود را در ذهن بسیاری از علاقه مندان به موسیقی و ادبیات تثبیت کند. آهنگ هایی که از دهه قبل در بین مردم رواج داشته است. زمزمه می شود.

به گفته وی، استاد بهمنی همواره در ساخت غزل و ترانه صراحت و شجاعت داشت و در شورای شعر و ترانه به نقد ترانه های بازاری پرداخت و تاکید کرد که نباید اجازه داد که آهنگ خسته کننده شود، از هویت خود فاصله بگیرد و به جای این که غزل کند. داشتن یک پیام با مفاهیم غنی را باید به حرف های احمقانه بازار خیابان تقلیل داد.

وی ابراز امیدواری کرد: با رفتن وی این جایگاه متزلزل نشود و مانند دوران خود بدرخشد و در اوج بماند.

حمیدی با یادآوری همکاری استاد بهمنی در جشنواره بین المللی شعر فجر خاطرنشان کرد: این استاد در هفتمین جشنواره شعر فجر دستیاری علمی جشنواره را پذیرفت و نقش مهمی در داوری آثار، شرکت در جشنواره های استانی و جذب شاعر داشت. حضور ایشان، داوران بزرگ حوزه ادبیات و نحوه برگزاری آن دوره، آن را به یکی از بهترین زمان های جشنواره در سال 1392 تبدیل کرد.

به گزارش ایرنا، محمدعلی بهمنی در سال 1321 در دزفول به دنیا آمد و شامگاه نهم شهریور ماه در سن 82 سالگی بر اثر عارضه مغزی درگذشت.

«لال باغ»، «در بی وزنی»، «گاهی دلم برای خودم تنگ می شود»، «این خانه حرف های اشتعالی دارد»، «شاعر شنیده می شود»، «چتر برای چیست، رویایی که خیس نمی شود» و من هنوز زنده ام و غزل «فکر کنم» از دفتر شعر اوست.

مراسم تشییع این شاعر فقید روز یکشنبه یازدهم شهریور 1403 از مقابل تالار وحدت (پهنه رودکی) و مراسم تشییع و بزرگداشت آن روز سیزدهم شهریور ماه در محل فرهنگسرای آوینی بندرعباس برگزار شد. در ضلع جنوبی تالار آوینی به خاک سپرده شد.

غزلی به مناسبت شهادت امام رضا (ع)

این شاعر معاصر و دبیر سابق جشنواره بین المللی شعر فجر همچنین جدیدترین غزل خود را به مناسبت سالروز شهادت علی بن موسی الرضا (ع) برای انتشار در خبرگزاری جمهوری اسلامی ایران (ایرنا) ارسال کرد. سمنان.

آمدم خراسان آمدم پابوس سلطان
من با قلبم، با عشق و ایمان به این راه آمدم

هرکسی که به توس می آید مطمئنا آرزوی زندگی دارد
از دیدنت درد دارم، با آرزوی شفا آمدم

پادشاهان زمین با شاهزادگان هستند
اما من با گدایان به شاه دین آمدم
من آمدم

من در کویت گم شده ام، دیوانه تو هستم
به کنعان آمدم تا یوسفم را در آغوش بگیرم

من شمع لرزان رضا هستم پابوس دربانت رضا
جانم به نوکرت رضا آمد شاه خوب

جان من و جان من، پادشاه و سلطان من
قول من و قول من مست آمدم و غزل خواندم

با عشق تو اونجوری شدم که تو میخوای
به ضامن آهو نگاه کن من پیش تو آمده ام

وقتی به دریا رفتم خودم را پیدا کردم
لطفا مرا پیدا کنید، من به عنوان یک ذره پنهان آمده ام

ای خورشید هشتم، ماه بیگانگان روی زمین
وقتی به پایان رسیدم با تو شروع می کنم

بی اختیار از عشق تو اینگونه می خوانم:
آمدم خراسان آمدم پابوس سلطان