چرا زنان به اندازه مردان رابطه جنسی را دوست ندارند؟

یک یافته ثابت در روانشناسی این است که زنان به طور متوسط ​​نسبت به مردان علاقه کمتری به رابطه جنسی دارند. نسبت به مردان میل جنسی کمتری ابراز می کنند و تمایل کمتری به رابطه جنسی دارند. دلیل این تفاوت جنسیتی یکی از بحث های بزرگ روانشناسی است.

طبیعت در مقابل پرورش

برخی از روانشناسان استدلال می کنند که این تفاوت در میل جنسی به دلیل تفاوت های ذاتی بین زن و مرد است. بر اساس رویکرد تکاملی، نرها می توانند با جفت گیری با تعداد زیادی ماده و داشتن فرزندان تا حد ممکن، آمادگی تولید مثل خود را بهینه کنند. در نتیجه، مردان باید میل جنسی بالایی داشته باشند و تمایل بیشتری به داشتن رابطه جنسی معمولی داشته باشند.

در مقابل، زنان از نظر تعداد فرزندان محدود هستند. علاوه بر این، آنها هستند که هزینه های بارداری و زایمان را متحمل می شوند. بنابراین، زنان باید در مورد اینکه با چه کسی جفت می‌شوند، انتخاب کنند و شروع آمیزش را تا زمانی که متقاعد شوند که نر به اندازه کافی ثابت قدم است تا به مراقبت از کودکان کمک کند، به تأخیر بیاندازند.

روانشناسان دیگر معتقدند که این تفاوت در میل جنسی ناشی از عوامل اجتماعی است. به ویژه، ما به پسران و دختران نوجوان پیام های متفاوتی در مورد تمایلات جنسی آنها می دهیم.

از یک طرف، مردان جوان تشویق می‌شوند تا رگه‌های سرکش خود را حفظ کنند، و معمولاً وقتی بر اساس تمایلات جنسی خود عمل می‌کنند، می‌گوییم: بالاخره پسرها پسر هستند.

از طرف دیگر به دختران جوان گفته می شود که یک دختر خوب علاقه جنسی نشان نمی دهد یا حتی نباید اصلا رابطه جنسی داشته باشد. همچنین ممکن است به دختران گفته شود که زنان جوانی که تمایل زیادی به رابطه جنسی نشان می دهند، مشکل اخلاقی یا اختلال روانی دارند. اما بسیاری از پسران جوان و فعال از نظر جنسی هرگز با این نوع رفتار و کلمات روبرو نمی شوند. (مقاله پیشنهاد می شود به چالش کشیدن ارگاسم و توسعه آگاهی جنسی بخوانید.)

زنان کمتر از مردان از رابطه جنسی لذت می برند

به طور کلی، همانطور که تفاوت های گروهی یا فردی وجود دارد، شکی نیست که طبیعت و پرورش هر دو نقش دارند. تری کانلی و ورنا کلاین، روانشناسان دانشگاه میشیگان، استدلال می کنند که دلیل دیگری برای تفاوت جنسیتی در میل جنسی وجود دارد که روانشناسان توجه زیادی به آن نکرده اند. یعنی وقتی زن و مرد رابطه جنسی دارند، عموماً زنان کمتر از مردان از رابطه جنسی لذت می برند. این محققان استدلال می کنند که از آنجایی که کیفیت رابطه جنسی زنان به خوبی مردان نیست، تعجب آور نیست که زنان به اندازه مردان به رابطه جنسی علاقه ندارند.

در مقاله‌ای که اخیراً در مجله Perspectives on Psychological Science منتشر شده است، کانلی و کلین چهار دلیل را بیان می‌کنند که چرا رابطه جنسی برای زنان به اندازه مردان جذاب نیست.

دلیل اول مربوط به تفاوت های آناتومیکی زن و مرد است. به پسرها آموزش داده می شود که هر بار که ادرار می کنند آلت تناسلی خود را نگه دارند، بنابراین آنها به سرعت یاد می گیرند که لمس کردن خود چقدر لذت بخش است. در مقابل، دختران در زندگی روزمره خود نیازی به لمس کلیتوریس خود ندارند، بنابراین کمتر احتمال دارد که لذت انجام این کار را به تنهایی کشف کنند. به عنوان بزرگسالان جنسی، بسیاری از زنان در رسیدن به ارگاسم مشکل دارند زیرا نمی دانند که کلیتوریس آنها نیاز به تحریک دارد و حتی ممکن است از انجام این کار احساس شرم کنند. علاوه بر این، ماهیت نافذ آمیزش واژینال به این معنی است که زنان در حین مقاربت نسبت به مردان درد بیشتری را تجربه می کنند. (مقاله پیشنهادی چگونه با درد رابطه جنسی کنار بیاییم بخوانید.)

دلیل دوم این است که زنان بیشتر از مردان قربانی خشونت جنسی می شوند. مردان به طور کلی بزرگتر و قوی تر از زنان هستند و تمایلات تهاجمی بیشتری دارند، بنابراین کمتر از زنان قربانی می شوند. اگر مورد تجاوز جنسی قرار گرفته اید، طبیعی است که در مورد از سرگیری رابطه جنسی، حتی با شریک زندگی خود، محتاط باشید.

در واقع، ترس از ایمنی یک دلیل رایج برای اختلال عملکرد جنسی است. در حالی که زنان قبل از اینکه بتوانند احساس و تمایل جنسی داشته باشند باید احساس امنیت کنند. با این حال، کانلی و کلاین حدس می زنند، مردانی که قربانی خشونت جنسی شده اند، به اندازه زنان در مورد رابطه جنسی محتاط هستند.

دلیل سوم مربوط به استانداردهای دوگانه جنسی است که در بسیاری از جوامع رخنه کرده است. اگرچه زنان امروز نسبت به 60 سال پیش آزادتر از نظر جنسی هستند، اما هنوز پیام هایی در مورد اینکه یک “دختر خوب” چگونه باید رفتار کند دریافت می کنند. این نوع پیام ها مطمئناً در مورد برخوردهای جنسی معمولی و غیر معمول صادق است. اما حتی در روابط متعهدانه، بسیاری از زنان همچنان حامل این پیام ها هستند و از داشتن رابطه جنسی با شریک خود احساس گناه یا شرم می کنند.

دلیل چهارم مربوط به پیش بازی است. در سناریویی که اکثر زوج ها از آن عبور می کنند، مرد شروع به نشان دادن تمایل خود به رابطه جنسی می کند و اگر شریک زندگی او مایل باشد، این منجر به پیشبازی می شود که بیشتر بر روی نعوظ تمرکز می کند. پس از رسیدن به این هدف، دخول انجام می شود و این روند تا رسیدن مرد به ارگاسم ادامه می یابد. انتظار می رود که یک زن در این مدت نیز به نوعی ارگاسم برسد، حتی اگر کلیتوریس به ندرت در طول رابطه جنسی نافذ تحریک شود. (مقاله پیشنهاد می شود ملزومات ارگاسم زنانه بخوانید.)

اگرچه بسیاری از زوج ها در مورد رابطه جنسی آگاه هستند و می دانند که چگونه رابطه جنسی را برای هر دو طرف لذت بخش کنند، زوج های زیادی وجود دارند که رابطه جنسی را کاری برای جلب رضایت شریک خود می دانند. یعنی یکی به ارگاسم می رسد و دیگری «لذت» ارضای او را می گیرد.

به گفته کانلی و کلاین، تعداد کمی از زوج ها درگیر کونیلینگوس هستند. حتی زنانی که مایل به انجام رابطه جنسی دهانی با همسر خود هستند، گاهی از دریافت آن احساس شرم یا انزجار می کنند. با این حال، بدون تحریک کافی کلیتوریس، زنان کمتر به ارگاسم می رسند. (مقاله پیشنهادی مشاوره چگونه به ما کمک می کند؟ بخوانید.)

علاوه بر این، تعداد کمی از زوج ها در طول رابطه جنسی با هم ارتباط برقرار می کنند. آنها رابطه جنسی را “انجام کاری طبیعی” می دانند و صحبت کردن در حین این “عمل حیوانی” را غیر ضروری یا حتی نامناسب می دانند. علاوه بر این، هم مردان و هم زنان تمایل دارند از آناتومی جنسی زنان و مکانیسم نحوه عملکرد ارگاسم زنان بی اطلاع باشند.

با توجه به اینکه بسیاری از زنان نسبت به مردان نابرابری جنسی بیشتری را تجربه می کنند، جای تعجب نیست که آنها کمتر به این نابرابری تمایل داشته باشند. اما لازم نیست اینگونه باشد. آموزش جنسی جامع و متناسب با سن می تواند به بزرگسالان در حال ظهور کمک کند تا یاد بگیرند که چگونه رابطه جنسی را برای هر دو شریک سرگرم کننده و هیجان انگیز کنند. انسان ها ذاتا موجوداتی بسیار جنسی هستند و با غلبه بر جهل و اطلاعات غلطی که در جوامع مختلف وجود دارد، هم زن و هم مرد می توانند به نوعی از رضایت جنسی دست یابند که زندگی را ارزشمند می کند.

محمدامین مختاریان

مطالب مرتبط: