مجموعه داستانی با موضوع محدودیت‌های زندگی اجتماعی

افسانه آقایی وی در گفت و گو با خبرنگار کتاب ایرنا با بیان اینکه شخصیت های داستان های این مجموعه در مواجهه با مشکلات نشان داده می شوند، ادامه داد: ممکن است شخصیت ها در مواجهه با محدودیت ها احساس قربانی شدن کنند یا کار اشتباهی انجام دهند، یعنی وجود داشته باشد. بدون شخصیت سفید باشد و به سمت سود آنها برو.

وی درباره مجموعه داستان «چاه ارمنی» توضیح داد: نقطه مشترک داستان های این مجموعه محدودیت های زندگی اجتماعی است. در این داستان ها وضعیت اقتصادی در ظاهر مطرح می شود اما در نهایت به شناخت شخصیت ها می انجامد.

زندگی امروزی این امکان را به مخاطب نمی دهد که زمان زیادی را صرف مطالعه کتاب کند

نویسنده مجموعه داستان «چاه ارمنی» با اشاره به اینکه قلمش به سمت ایجاز و کوتاه نویسی پیش می رود، افزود: از ابتدا شروع به نوشتن داستان کوتاه کردم. احساس می کنم زندگی امروزی اجازه نمی دهد مخاطب زمان زیادی را صرف مطالعه کتاب کند، بنابراین شاید نوشتن یک داستان کوتاه که نوشتن آن از داستان بلند دشوارتر است، بتواند پاسخگوی نیاز مخاطب باشد.

وی با تاکید بر اینکه نوشتن رمان باید مرحله به مرحله اتفاق بیفتد، تصریح کرد: اگر این روزها داستان کوتاه بنویسم به سمت نوشتن رمان بلند نمی روم، بلکه ابتدا به سمت نوشتن داستان بلند و در واقع رمان کوتاه می روم.

به گفته این نویسنده، این روزها افرادی که کتاب می خوانند تمایل بیشتری به رمان خوانی دارند، نویسنده باید بتواند مطالبی را با ساختار مناسب ارائه کند.

از داستان های این مجموعه می توان به «اطرف خلازیر»، «چهاردهم»، «چاه ارمنی»، «تی تی پی زن بود»، «جذام»، «مار بوآ»، «ایمیل از روسیه» و «سرزمین های خالی ته مرتضگرد» اشاره کرد. “.

بخشی از متن کتاب

فکر کردم چون دستش به دهنش میرسه و برام بارون میاد که حالم خوب نیست شاید پول بیشتری به حساب فامیل و این چیزا بده ولی نهایت لطفش اینه که گاهی برام آژانس میگیره و پولش را می شمرد یا همسرش وعده شام ​​می دهد. آن را در ظرف یکبار مصرف بریزید و به من بدهید. مال خودشه ولی دو تا کردنش حرصم میگیره. اما اینها باعث نشد که از پیشنهاد بیست میلیون تومانی او غافل شوم. من پیشنهاد او را رد کردم. البته نمی توانستم به او بگویم: «می توانی برای این کار هزینه بیشتری بپردازی».

وقتی گفت این وسایل برای مردم عادی نیست، گفتم: پس مال دختر جوانی از خانواده ثروتمند ارمنی است. اینها را هم خودش روی بشقاب ها و پارچ ها حک می کرد.

“پس صاحبش هم حکاکی بود؟”

به دهان آهو نگاه کردم که انگار در کمال آرامش آب می خورد. گفتم: بله. خودش آن را کنده کاری کرد.»

پسرخاله ام تف روی پوست بزرگش انداخت زیر لب فحش داد و بعد گفت: «از اینجور چیزا داستان می ساختم.. مهم نباشه… عجله کن… این بو داره خفه ام می کنه. “

اگرچه تاثیرگذار است، اما نقش و نگارش ظریف است، اما مشخصا کار یک دختر است. فکر می‌کنم آن‌قدر دوستشان داشت که چاهی حفر کرد تا آنها را بکارد.»

پسرعمو پوزخندی زد: یعنی خودش کنده؟ آیا دختر داستان شما هم مگنی است؟ اما من می گویم این افراد احتمالاً کلاهبردار بوده اند و خودشان چاه حفر نکرده اند. و بله، او آنها را دوست داشت. و در غیر این صورت از آنها محافظت نمی کرد تا کسی نتواند آنها را لمس کند.» (ص ۳۲ و ۳۳).

مجموعه داستان «چاه ارمنی» در ۸۸ صفحه، قطع رقعی، با کاغذ تحریر و جلد کاغذ، با شمارگان ۲۷۵ نسخه، در سال ۱۴۰۳ توسط انتشارات هیلا از گروه انتشارات ققنوس منتشر شده است.