صداقت، بهترین سیاست در رابطه عاشقانه

کلینیک روانشناسی و مشاوره ایوان – احتمالاً این ضرب المثل قدیمی را شنیده اید که می گوید: «اگر حرف خوبی برای گفتن ندارید، اصلاً چیزی نگویید». اگرچه این یک کلیشه است، اما قطعاً لحظاتی وجود دارد که برخی از افکار، نظرات یا مشاهدات ناگفته باقی می‌مانند تا از درد یا درگیری غیرضروری جلوگیری شود. این استراتژی بیشتر از اینکه فایده داشته باشد می تواند ضرر داشته باشد، در واقع مواردی وجود دارد که اگرچه بیان آنها دشوار است، اما همیشه باید به طور علنی مورد بحث قرار گیرند.

در این مقاله به سه مورد از این قبیل اشاره می کنیم و به این می پردازیم که چرا باید آنها را به جای نگهداری در داخل بیان کرد.

اگر از همسرتان ناراحت هستید

هنگامی که از شریک زندگی خود ناراحت هستید، به راحتی می توانید ناراحتی خود را پنهان کنید، به خصوص اگر این یک مسئله جزئی باشد. ممکن است از شروع دعوا بر سر چیزی که مهم به نظر نمی رسد یا احساس می کنید ارزش ذکر کردن ندارد، بترسید. در نتیجه، ممکن است درمان خاموش را انجام دهید، کناره گیری کنید یا به سادگی از گفتگو اجتناب کنید. با این حال، همانطور که می دانیم، ناامیدی های حل نشده از بین نمی روند. آنها فقط زیر سطح را آلوده می کنند.

یک مطالعه در سال ۲۰۲۲ روشن کرد که چرا ما وسوسه می‌شویم از بحث در مورد نارضایتی‌های خود اجتناب کنیم. بر اساس تحقیقات، مردم اغلب به دلایل زیر سکوت می کنند:

اگرچه این دلایل ممکن است معتبر به نظر برسند، اما در نهایت راحتی فعلی شما را بر رفاه رابطه ترجیح می دهند. استفاده از سکوت برای مقابله با مشکلات ممکن است به طور موقت از تعارض جلوگیری کند، اما به ندرت مشکلات را حل می کند. در واقع، وقتی از نظر عاطفی کنار می‌روید، فقط باعث سردرگمی و اضطراب شریکتان می‌شوید و او حتی ممکن است متوجه نشود که چه اشتباهی انجام داده و باعث ناراحتی شما شده است.

احساس خود را در هنگام درمان خاموش در نظر بگیرید. شما در تاریکی رها شده اید و به این فکر می کنید که چه اشتباهی رخ داده است و چرا شریک زندگی شما دور به نظر می رسد. این فقدان ارتباط می تواند باعث شود مسائل کوچک بسیار بزرگتر از آنچه هستند احساس شوند. در عوض، بیان نگرانی های خود بسیار سالم تر است. مهم نیست چقدر جزئی به نظر می رسند.

این رویکرد دری را به روی یک گفتگوی سازنده باز می کند که در آن هر دو می توانید مشکل را با هم بحث کنید، نه اینکه اجازه دهید مشکلات و مسائل در سکوت بجوشانند. با صحبت کردن، شما هم به شریک زندگی خود و هم به رابطه احترام می گذارید، و بهتر از آن، به شریک زندگی خود فرصتی برای درک و پاسخ به احساسات شما می دهید. (مقاله پیشنهاد می شود تقویت رابطه با تکیه بر ناراحتی بخوانید.)

اگر به اطمینان نیاز دارید

هرکسی لحظاتی دارد که هوس عشق و اطمینان بیشتری دارد. مثل نیاز به شنیدن “تو هنوز دوست داشتنی هستی”. درخواست تایید بخشی عادی از هر رابطه ای است. با این حال، بسیاری از مردم از ترس اینکه نیازمند یا ضعیف به نظر برسند از پرسیدن چنین سوالاتی اجتناب می کنند. پرسیدن سوالاتی مانند “آیا هنوز مرا دوست داری؟” یا “آیا من هنوز برای شما جذاب هستم؟” ممکن است احساس ناخوشایندی داشته باشد، اما نیاز به اطمینان به دور از شرمندگی است.

جستجوی اطمینان نشانه ضعف نیست. در واقع، این می تواند یک جنبه سالم و مهم برای حفظ یک رابطه باشد. تحقیقات روانشناختی دانشمندان ژاپنی نشان داده است که جستجوی اطمینان نقش مهمی در حفظ ارتباط عاطفی شریک زندگی و رضایت از رابطه دارد. برای روابط بلندمدت و کوتاه مدت، رفتارهای اطمینان جویی با افزایش رضایت از رابطه همراه بود.

به زبان ساده بیان نیاز به اطمینان می تواند تاثیر مطلوبی داشته باشد و همچنین شما را به هم نزدیکتر کند. هنگامی که درخواست تأیید و اطمینان می کنید، به شریک زندگی خود این فرصت را می دهید که نیازهای عاطفی شما را برآورده کند و مراقبت شما را به شکلی ملموس نشان دهد. این می تواند منجر به متقابل عشق، محبت و حمایت شود که به نوبه خود به نفع شریک زندگی و رابطه است.

برعکس، پنهان کردن ناامنی‌ها می‌تواند باعث ایجاد احساس تنهایی و رنجش در شما شود. اگر شریک زندگی شما نمی داند که شما با ناامنی دست و پنجه نرم می کنید، فرصتی برای اطمینان دادن به شما نخواهد داشت. با گذشت زمان، احساسات ناگفته می توانند رشد کنند و باعث شوند که شما بیشتر احساس انزوا کنید. به جای اینکه اجازه دهید افکار منفی رشد کنند، بهتر است در مورد نیازهای عاطفی خود باز باشید. (مقاله پیشنهاد می شود آیا نیازهای عاطفی خود را نادیده می گیرید؟ بخوانید.)

اگر رابطه را زیر سوال ببرید

شک و تردید در مورد یک رابطه می تواند ناراحت کننده باشد و ترس از ابراز آنها رایج است. شاید نگران این هستید که شریک زندگیتان علاقه خود را نسبت به شما از دست بدهد، یا ممکن است فکر کنید که ممکن است در درازمدت با هم سازگار نباشید. دلیلش هرچه باشد، کنار گذاشتن این افکار آسان است. به خود بگویید که آنها فقط افکار هستند و هیچ قطعیتی در امواج افکاری که می آیند و می روند وجود ندارد. (مقاله پیشنهاد می شود پارادوکس قطعیت و عدم قطعیت بخوانید.)

تمایل به اجتناب از گفتگوهای دشوار غیر معمول نیست. مطالعه ای که در Human Communication Research منتشر شد نشان داد همسرانی که شک و تردیدهای خود را در مورد رابطه خود با یکدیگر ابراز نمی کنند، به طور قابل توجهی بیشتر احتمال دارد که از هم جدا شوند. محققان حتی دریافتند که می توانند جدایی های ناشی از عدم قطعیت را با دقت ۹۰ درصد در یک دوره سه ماهه پیش بینی کنند. از سوی دیگر، همسرانی که آشکارا نگرانی‌های خود را با یکدیگر در میان می‌گذاشتند و حتی از دوستان و خانواده مشاوره می‌گرفتند، تمایل داشتند شک‌های خود را حل کنند و در کنار هم بمانند.

نکته مهم در اینجا واضح است: لازم نیست شک خود را در مورد رابطه پنهان کنید. با بیان نگرانی های خود، زمینه را برای رسیدگی به مسائل و مشکلات فراهم کنید. اگر رابطه شما روی زمین متزلزل است و نگران هستید که شریک زندگیتان علاقه خود را نسبت به شما از دست بدهد، بهتر است احساسات خود را به اشتراک بگذارید و او نیز از احساسات شما آگاه شود. (مقاله پیشنهاد می شود اجتناب روانی چیست؟ بخوانید.)

اگرچه اعتراف به این تردیدها می تواند ترسناک باشد، اما به احتمال زیاد شریک زندگی شما نیز همین احساس را دارد یا می تواند اطمینان خاطری به شما بدهد که فکرش را نمی کردید. حتی اگر مکالمه دشوار باشد، به هر دوی شما این فرصت را می دهد که بررسی کنید که آیا این تردیدها زودگذر هستند یا اینکه نشان دهنده مسائل عمیق تری هستند که باید روی آنها کار کرد.

مطالب مشابه: