شهاب‌سنگ داخل کشو، تاریخچه سیاره سرخ را روشن کرد
تهران- ایرنا- بررسی شهاب‌سنگ مریخی سابقه برهم‌کنش با آب را نشان می‌دهد که احتمالاً نتیجه فعالیت‌های آتشفشانی و ذوب یخ‌های سیاره سرخ در بیش از ۷۰۰ میلیون سال پیش بوده است.
به گزارش علمی ایرنا از وبگاه اسپِیس، این یافته‌ها راز شهاب‌سنگ ۸۰۰ گرمی را که از حدود صد سال پیش، در سال ۱۹۳۱ میلادی، در کشوی یک میز در دانشگاه پوردو قرار داشته است را برملا می‌کند.
شهاب‌سنگ مریخی صخره‌ای است که در سیاره مریخ تشکیل و در اثر برخوردی از سیاره به بیرون پرتاب شده و فضای میان‌سیاره‌ای را طی کرده و به زمین رسیده است.
گروهی از دانشمندان دانشگاه پوردو (در شهر وست لافایت آمریکا) به سرپرستی ماریسا ترِمبلِی (Marissa Tremblay) با بررسی شهاب‌سنگ لافایِت نتیجه گرفتند قدمت املاح معدنی آب در آن به ۷۴۲ میلیون سال پیش می‌رسد. براساس علم اقلیم‌شناسی مریخ، آب مایع سیاره سرخ بیشتر از ۳ میلیارد سال پیش ناپدید شده است؛ بنابراین این سؤال مطرح می‌شود که چطور ممکن است این آب مربوط به ۷۴۲ میلیون سال پیش باشد؟
نام این شهاب‌سنگ، لافایِت، برگرفته از شهری است که دانشگاه پوردو در آن واقع شده است. مشخص نیست این شهاب‌سنگ چطور در کشوی میز قرار گرفته است؛ اما معلوم است که این شهاب‌سنگ در اصل از مریخ آمده و زمانی با آب مایع در آنجا تعامل داشته است.
ترمبلِی در بیانیه‌ای اظهار کرد: ما فکر نمی‌کنیم در حال حاضر آب مایع فراوانی روی سطح مریخ وجود داشته باشد. فکر می‌کنیم این آب از ذوب یخ‌های زیرسطحی نزدیک، که خاک منجمد نامیده می‌شود، به‌وجود آمده است و ذوب خاک منجمد، ناشی از فعالیت‌های ماگمایی است که تا به امروز، به صورت دوره‌ای در مریخ رخ داده است.
شهاب‌سنگ لافایت نوعی شهاب‌سنگ مریخی است که به نخلیت (nakhlite) معروف است. این سنگ‌ها که از سنگ‌های آذرین یعنی آتشفشانی ساخته شده‌اند، احتمالاً از دهانه آتشفشانی روی صفحات گدازه بازالتی در نزدیکی آتشفشان خاموش کوه‌های اِلیسیوم (Elysium Mons) سرچشمه می‌گیرند؛ بنابراین وقایع‌نگاری تاریخچه نخلیت در مریخ یکی از اهداف اصلی ستاره‌شناسان است.
هنگامی که شهاب‌سنگ لافایت (و احتمالاً نخلیت‌های دیگر) در اثر یک برخورد از مریخ جدا شد و به‌سرعت وارد فضا شد، در معرض پرتوهای کیهانی قرار گرفت و ایزوتوپ‌هایی را تشکیل داد که قدمت آن‌ها به ۱۱ میلیون سال پیش می‌رسد که معادل قدمت دهانه آتشفشانی نزدیک کوه‌های اِلیسیوم است.
منبع : خبرگزاری ایرنا
