گمشده امروز ما، هویت ماست

به گزارش خبرنگار کتاب ایرنا، آرمین عزیزم وی در مراسم رونمایی از شماره جدید مجله همشهری، ویژه داستان مهر و آبان ۱۴۰۳، نظرات خود را درباره نگارش رمان های تاریخی ارائه کرد.

این محقق ابتدا به خاطره خوبی که از همشهری داشت اشاره کرد. خاطره ای که مربوط به نگارش کتاب لب تیغ و انتشار آن توسط انتشارات همشهری بود. این کتاب به زندگی ابوعلی سینا می پردازد و به گونه ای طراحی شده است که در سفرهای شهری در مترو و اتوبوس به مسافران ارائه می شود تا توسط آنها مطالعه شود.

آرمین در این زمینه گفت: از ابوعلی سینا همیشه به عنوان یک پزشک یاد می شود، اما او زندگی اجتماعی و سیاسی بسیار عجیب و جالبی داشت و در این زمینه رنج های زیادی کشید. من این کتاب را با این رویکرد نوشتم و به نظرم خیلی خوب کار کرد.

وی ابراز امیدواری کرد تالیف این نوع کتاب ها دوباره تکرار شود و کتاب های مناسب برای مسافران مترو و اتوبوس های شهری در این مکان ها تولید و در اختیار مسافران قرار گیرد.

آرمین درباره وضعیت داستان کوتاه در ایران گفت: من شخصا به داستان کوتاه احترام می گذارم اما سال هاست که داستان کوتاه نمی نویسم. همیشه سعی می‌کنم به آنچه لازم است فکر کنم و سال‌ها تاریخ معاصر را انتخاب کردم زیرا فکر می‌کنم مورد غفلت قرار گرفته است.

وی با اشاره به ماهیت داستان نویسی و طبقه بندی آن ادامه داد: داستان نویسی یکی از اتفاقات خوبی است که برای بشریت رخ داده است. یعنی غارنشینی که شروع به رنگ آمیزی دیوار غارها کرده بود در همان زمان سعی می کرد داستانی را تعریف کند. بعدها افراد مختلف سعی کردند مسائل و دغدغه های خود را بیان کنند و همین مسائل شکل امروزی داستان شد. به نظر من وقتی نویسنده در حال نوشتن است به دنبال کشف خود و همچنین کشف انسان به معنای عام آن است. وقتی شروع به نوشتن یک داستان می کنیم، می دانیم چگونه شروع کنیم، اما نمی دانیم به کجا می رسیم. یعنی شخصیت ها و اتفاقات داستان بر عهده نویسنده است و نویسنده باید تا پایان داستان ادامه دهد.

این نویسنده در ادامه به اهمیت داستان کوتاه اشاره کرد و گفت: شرایط زندگی امروزی به گونه ای است که داستان کوتاه می تواند در بسیاری از موارد به طرح ریزی و ارائه یک سری موضوعات برای مخاطب داستان کمک کند.

کمبود منابع کافی یکی از مشکلات نویسندگان است

آرمین درباره انگیزه و توانایی آموزش داستان به دانش آموزان توضیح داد: در دوران جوانی کلاس داستان نویسی برگزار نمی شد و نویسندگان بزرگ برای ارائه آموزش در این زمینه به علاقه مندان خود را به زحمت نمی انداختند و ما فقط عادت داشتیم. کتاب بخونیم ولی متاسفانه الان به اندازه کلاس داستان نویسی کلاس داستان خوانی و کتابخوانی نداریم. دو توصیه مهم به نسل جوان دارم: اول کتابخوانی و دوم تحقیق. از زمانی که شروع به خواندن داستان کردم، متوجه شدم که دنیای عجیبی در داستان وجود دارد و باید این داستان را کشف کرد.

وی با اشاره به اینکه برای نگارش کتاب هایش مانند «کیمیاگران نقش» زحمات زیادی کشیده و زحمات زیادی کشیده است، تصریح کرد: کمبود منابع کافی یکی از مشکلاتی است که نویسندگان در نگارش آثار خود با آن مواجه هستند. اول برنامه ریزی کردم که محقق شوم و بعد دیدم که اگر وقایع تاریخی را در قالب داستان بخوانیم، این وقایع را بهتر درک می کنیم، زیرا داستان ها رایگان و بسیار جالب هستند، برخلاف تاریخ که ممکن است در مناسبت های خاص نوشته شود یا نوشته شده باشد. ترتیب افراد خاص

وی ادامه داد: یک مقاله نویس ممکن است در یک موضوع خاص تحقیق کند و مقاله بنویسد، اما یک داستان نویس وقتی می خواهد درباره همان موضوع بنویسد باید تاریخ، پیشینه، شخصیت ها، زمان، مکان و پوشش افراد را در بر گیرد. و تمام ابعاد و زوایای زندگی اجتماعی را در نظر بگیرید. نویسنده مدام در حال کشف است و از یک کشف به کشف دیگر می رود.

عصاره اصلی ۴ کتاب رمان تاریخی من مفهوم هویت است

آرمین در ادامه به چهار رمان تاریخی خود به نام های «شب و قلندر»، «شاباویز»، «۱۶ سالگی» و «کافه مگنولیا» اشاره کرد که به بررسی زندگی نامه چند شخصیت از اواخر دوره قاجار تا سال ۱۳۳۲ می پردازد و گفت: برای نوشتن این چهار کتاب که پیشینه تاریخی دارند، ۳۰ سال کار سختی به طول انجامید و ممکن است هیچ کس قدردان این کتاب ها نباشد در جایی که انتظارش را ندارید و این یکی از جذابیت های نوشتن و تحقیق است.

وی ضمن اشاره به چهارمین کتاب از مجموعه چهار قسمتی رمان های تاریخی خود به نام «کافه ماگنولیا» گفت: برای این کتاب بیش از سایر کتاب های این مجموعه زحمت کشیدم و در آن وقایع سال های ۱۳۲۰ تا ۱۳۲۰ را بررسی کردم. ۱۳۳۲. در این دوره مسئله نفت خیلی مهم است، بحث حضور انگلیس در همه جا خیلی مهم است. کافه مگنولیا جایی است که شخصیت های مختلفی در آن حضور دارند و سعی کردیم اسناد تاریخی را با خط داستانی ترکیب کنیم.

آرمین ادامه داد: عصاره اصلی ۴ کتاب رمان تاریخی من مفهوم هویت است. مشکل امروز ما این است که هویت ما گم شده است و باید هویت خود را پیدا کنیم. همه مشکلات امروز ما این است که هویت خود را از دست داده ایم و نمی دانیم که کی بودیم و پشت سرمان چه گذشت و چه فرهنگی را به ارث می بردیم؟ ما قصه گوها همه دنبال گمشده ای هستیم.

در پایان این جلسه، مریم بصیری سردبیر مجله همشهری داستان از زحمات آرمین در طول بیش از ۳۰ سال نویسندگی قدردانی و تشکر کرد و از وی برای ادامه همکاری با این مجله در شماره های بعدی مجله داستان دعوت کرد.