داستان شعیب را در این کتاب بخوانید

به گزارش خبرنگار معارف ایرنا، امروزه نیاز به تفاهم بین ادیان الهی برای پیشبرد اهداف توحیدی آنها بر اساس توصیه قرآن کریم بدیهی و ضروری به نظر می رسد. نیاز به تفاهم بین ادیان به ویژه ادیان توحیدی و به ویژه ادیان ابراهیمی، شناخت و اطلاع کافی از یکدیگر است. بنابراین تحقیق تطبیقی ​​تطبیقی ​​در این راستا موجه است.

یکی از مطمئن ترین راه های به دست آوردن این اطلاعات تطبیقی، متون دینی آنهاست و در کتاب «با حضرت شعیب از تورات تا قرآن» چنین مقایسه ای با استفاده از متون مقدس اسلامی و متون یهودی انجام شده است. تا کنون کتابی در قرآن و تورات به مقایسه داستان شعیب وجود نداشته است و این اولین اثر مستقل در این زمینه است.

در کتاب «با حضرت شعیب از تورات تا قرآن» ابتدا به کلیاتی درباره موضوع و اصطلاحات آن می پردازد و در فصل دوم به مختصات و میزان دعوت حضرت شعیب در قرآن می پردازد. بحث شده است و در فصل سوم به ویژگی های قوم حضرت شعیب در قرآن اشاره شده است. و در فصل چهارم به محتوای دعوت، افراد و داستان حضرت شعیب یا یترون در انجیل پرداخته شده است.

در قرآن کریم نام پدر همسر حضرت موسی، حضرت شعیب نامیده شده و داستانی پند آموز و پند آموز در مورد آن حضرت آمده است، اما در تورات ۱۱ بار با نام یترون و ۹ بار ذکر شده است. بارها با نام رائوئل.

این کتاب به قلم علی محمد عمورسولی در ۵۰۰ نسخه و توسط انتشارات انجمن علمی معارف اسلامی ایران در ۱۹۵ صفحه منتشر شده است.

در مقدمه کتاب آمده است: پیروان ادیان وحیانی به رابطه اسرارآمیز خداوند با قوم برگزیده اعتقاد دارند که خداوند از طریق آنها با بقیه مردم صحبت کرد. برگزیدگان پیامبرند و این ارتباط مرموز وحی نامیده می شود. خداوند متعال پیامبران زیادی را برای هدایت بشر مبعوث کرده است که یکی از آنها شعیب است. در تورات نبوت معنای وسیعی دارد که شامل نبوت می شود. با توجه به این که یهودیان نبوت را به معنای نبوت می دانند، پیامبرانی مانند اشعیا، ارمیا، حزقیال، دانیال و یوشع به عنوان پیامبر شناخته می شوند.

این معنای نبوت باعث شده است که تورات افراد برجسته ای مانند ابراهیم و دیگر افراد پیشوا را پیامبر نامیده است. از این نظر عصمت شرط نبوت نیست و حتی زنان نبی هستند. بشر راهی برای شناخت ماهیت وحی ندارد، اما دانشمندان سعی کرده اند جنبه هایی از آن را روشن کنند. هر یک از دو دین اسلام و یهودیت، برداشت متفاوتی از وحی دارند، اما هر دو تشخیص می دهند که وحی پدیده ای فراتر از افق اندیشه بشری است. بنابراین شناخت آن از طریق عادی امکان پذیر نیست. (صفحه ۹)

قرآن کریم به کتب آسمانی قبل از خود توجه خاصی دارد و به برخی از آنها با کلمات «صحف ابراهیم»، «صحف موسی»، «زور داود»، «تورات» و «انجیل» اشاره می کند. توراتی که قرآن کریم از آن سخن می گوید با توراتی که اکنون موجود است متفاوت است. در هیچ جای قرآن کریم، تورات به طور صریح به حضرت موسی نسبت داده نشده است، اما از مجموعه آیات قرآن کریم درباره آن کتاب، چنین چیزی به ذهن متبادر می شود. (صفحه ۱۰)