ایجاد تاب‌‌آوری ذهنی
کلینیک روانشناسی و مشاوره ایوان – مناطق امن می توانند به طور فریبنده ای احساس امنیت را ایجاد کنند و حس آرامش و ثبات را ایجاد کنند. برای مثال، ماندن در یک شغل ثابت برای سال‌ها بدون ارتقا یا مسئولیت‌های جدید ممکن است احساس راحتی کند، اما می‌تواند پیشرفت شغلی را نیز محدود کند. به طور مشابه، چسبیدن به یک گروه از دوستان یا اجتناب از رویدادهای اجتماعی می تواند حس قابل پیش بینی ایجاد کند، اما ممکن است شما را از ایجاد ارتباطات جدید یا یادگیری دیدگاه های مختلف باز دارد.
در حالی که انسان به طور طبیعی به دنبال ثبات و اجتناب از ناملایمات است، این تمایل می تواند منجر به رکود شود. با اجتناب از چالش‌ها (مانند سخنرانی در جمع، به عهده گرفتن نقش‌های رهبری، یا یادگیری یک مهارت جدید)، فرصت‌هایی را برای رشد و توسعه از دست می‌دهیم که درست فراتر از مرزهای فعلی ما قرار دارند.
برای درک بهتر اینکه چگونه می توانیم بر این موانع غلبه کنیم و پتانسیل خود را آزاد کنیم، به سخنان آدل تولین، متخصص رهبری و تاب آوری با پیشینه عمیق در درمان شناختی-رفتاری و علوم اعصاب مراجعه می کنیم. تولین در سخنرانی‌های خود توضیح داد که چگونه گرایش طبیعی مغز به مناطق امن می‌تواند ما را محدود کند و چگونه شناخت و درک این مکانیسم‌ها اولین گام به سوی تحول و موفقیت شخصی است. (مقاله پیشنهاد می شود ۵ طرز فکر روانشناختی که برای موفقیت به آنها نیاز دارید بخوانید.)
روانشناسی پشت مناطق راحتی
همه ما راحتی روتین را دوست داریم، اما اغلب پتانسیل ما را محدود می کند. علوم اعصاب نشان می‌دهد که مغز ما به گونه‌ای تنظیم شده است که پیش‌بینی‌پذیری را ترجیح دهد، زیرا آمیگدال (ردیاب تهدید مغز) ترس از ناشناخته را تحریک می‌کند و منجر به رفتار بیش از حد محتاطانه می‌شود، حتی زمانی که خطرات حداقل هستند. همانطور که تولین توضیح می دهد، “مغز ما برای محافظت از ما در برابر ناراحتی ها و تهدیدها طراحی شده است، اما همین مکانیسم اغلب رشد ما را متوقف می کند.”
در حالی که مناطق امن با کاهش تصمیم گیری و خطرات درک شده امنیت را ارائه می دهند، اما می توانند هزینه های روانی داشته باشند. به عنوان مثال، تحقیقات نشان می دهد که ماندن در یک محیط تکراری و غیر تحریک کننده می تواند منجر به استرس، بی تفاوتی و فرسودگی شغلی شود. از سوی دیگر، کارشناسان خاطرنشان می کنند افرادی که به طور منظم درگیر کارهای چالش برانگیز و در عین حال قابل دستیابی هستند، رضایت و خودکارآمدی بالاتری را تجربه می کنند.
تولین هشدار می دهد: «مناطق امن تله های روانی هستند. آنها یک احساس امنیت کاذب ایجاد می کنند و ما را از دستیابی به پتانسیل خود باز می دارند.» بنابراین، برای رهایی، باید الگوهای فکری همیشگی خود را به چالش بکشیم و نحوه نگرش خود به عدم قطعیت را دوباره بررسی کنیم. با باز بودن در برابر ناملایمات و فراتر رفتن از مرزهای آشنا، قفل رشد و فرصت های جدید را باز می کنیم. (مقاله پیشنهاد می شود هفت دلیل و پنج راه حل برای خروج از حباب بخوانید.)
ایجاد انعطاف پذیری در مواقع عدم اطمینان
فرار از منطقه آسایش به معنای پذیرش ریسک های بی پروا نیست، بلکه به معنای توسعه ابزارهای روانی برای حرکت در محیط های جدید و چالش برانگیز است. انعطاف پذیری کلید این فرآیند است.
انعطاف پذیری یک ویژگی ثابت نیست. این یک مهارت است که می توان آن را توسعه داد. تحقیقات بر اهمیت انعطاف پذیری، خود انعکاس و حضور اجتماعی در ایجاد تاب آوری تاکید دارد. با در نظر گرفتن مجدد چالش ها به عنوان فرصت هایی برای رشد، افراد می توانند مغز خود را طوری آموزش دهند که به جای ترس، با اعتماد به نفس به عدم اطمینان نزدیک شود.
تولان اشاره می کند که زمانی که مغز خود را به گونه‌ای تنظیم می‌کنیم که موانع را به‌عنوان فرصت ببینیم، نه تنها از عدم اطمینان جان سالم به در می‌بریم، بلکه در آن پیشرفت می‌کنیم.» با انعطاف پذیری و تغییر طرز فکر خود، نه تنها از مناطق راحتی خود رها می شویم، بلکه پتانسیل کامل خود را برای انطباق، رشد و موفقیت در جهانی همیشه در حال تغییر آزاد می کنیم. (مقاله پیشنهاد می شود توانایی پذیرش عدم قطعیت بخوانید.)
چگونه شکستن الگوها بر دیگران تأثیر می گذارد
مزایای خروج از مناطق راحتی بسیار فراتر از توسعه شخصی است. وقتی مردم انعطاف پذیری را می پذیرند، به اطرافیان خود الهام می بخشند و یک اثر موج دار ایجاد می کنند که کل جوامع را تقویت می کند. افراد انعطاف پذیر اغلب به عنوان الگوهایی دیده می شوند که محیطی از رشد، همکاری و نوآوری را پرورش می دهند.
یک مطالعه اخیر نشان داد که رهبرانی که انعطاف‌پذیری نشان می‌دهند، تیم‌های خود را تشویق می‌کنند تا خلاقانه‌تر فکر کنند، ریسک‌های حساب شده را بپذیرند و با ذهنیتی متمرکز بر راه‌حل به چالش‌ها نزدیک شوند. این به نوبه خود منجر به انسجام و بهره وری بیشتر تیم می شود. در روابط بین فردی، الگوبرداری از سازگاری و شجاعت، پیوندهای عاطفی قوی‌تر، حس اعتماد متقابل بیشتر و تعهد مشترک برای غلبه بر موانع ایجاد می‌کند. با وادار کردن خود به فراتر از مناطق آسایش خود، دیگران را نیز توانمند می‌کنیم تا همین کار را انجام دهند و شبکه‌ای از حمایت و انعطاف‌پذیری ایجاد می‌کنیم که در تمام جنبه‌های زندگی ما گسترش می‌یابد. (مقاله پیشنهاد می شود چارچوب RESTART برای تاب آوری ذهنی بخوانید.)
گام های اقدام برای فرار از مناطق آسایش و ایجاد انعطاف پذیری
اگر آماده رهایی از رکود و پذیرش رشد هستید، در اینجا مراحل عملی برای شروع شما وجود دارد:
- از کوچک شروع کنید اما هدفتان بالا باشد: با چالش های قابل کنترلی شروع کنید که شما را کمی از منطقه راحتی خود خارج می کند. به عنوان مثال، برای رهبری یک جلسه کوچک یا یادگیری یک مهارت جدید داوطلب شوید. این بردهای کوچک به مرور زمان اعتماد به نفس را افزایش می دهند. (مقاله پیشنهاد می شود ۹ تمرین روزانه برای افزایش اعتماد به نفس بخوانید.)
- رفع ترس: دیدگاه خود را نسبت به عدم قطعیت تغییر دهید. به جای اینکه به آن به عنوان یک تهدید نگاه کنید، به آن به عنوان فرصتی برای توسعه مهارت های جدید نگاه کنید. تکنیک‌هایی مانند چارچوب‌بندی مجدد شناختی (تغییر طرز فکر در مورد چالش‌ها) یا تمرین‌های تمرکز حواس می‌تواند به شما کمک کند ترس را مدیریت کنید و با کنجکاوی به چالش‌ها برخورد کنید. (مقاله پیشنهاد می شود آنچه باید در مورد ترس بدانید بخوانید.)
- جستجوی بازخورد: برای شناسایی زمینه های رشد، از همکاران یا مشاوران قابل اعتماد مشاوره بگیرید. از بینش آنها برای هدایت اقدامات خود استفاده کنید و تصمیمات جسورانه ای بگیرید که با اهداف شما همسو باشد. (مقاله پیشنهاد می شود استفاده از شهود برای تصمیم گیری بی عیب و نقص بخوانید.)
- بازتاب خود را بررسی کنید: هر هفته زمانی را به فکر کردن در مورد پاسخ های خود به چالش ها اختصاص دهید. از خود بپرسید: «چه چیزی خوب کار کرد؟ کجا می‌توانم پیشرفت کنم؟» چنین سوالاتی باعث ایجاد خودآگاهی می شود که برای رشد مستمر ضروری است. (مقاله پیشنهاد می شود خودآگاهی و ۷ راهکار علمی برای تقویت آن بخوانید.)
- استرس خود را مدیریت کنید: اصول روانشناختی مانند مدیریت استرس و مراقبت از خود را در برنامه روزانه خود بگنجانید. تمرین‌هایی مانند ورزش منظم، تمرکز حواس و گذراندن زمان در طبیعت می‌تواند انعطاف‌پذیری را افزایش دهد و به شما کمک کند با عدم اطمینان راحت‌تر مقابله کنید. (مقاله پیشنهاد می شود راه حل های طبیعی برای کاهش استرس و آرامش سیستم عصبی بخوانید.)
در پایان:
بیرون آمدن از مناطق راحتی و ایجاد انعطاف پذیری تنها به موفقیت فردی ما مربوط نمی شود، بلکه در مورد ایجاد موجی از تغییرات مثبت در دنیای اطراف ما نیز هست. با پذیرش چالش‌ها و پرورش سازگاری، نه تنها پتانسیل‌های خود را آشکار می‌کنیم، بلکه به اطرافیان خود نیز الهام می‌دهیم که همین کار را انجام دهند. اگر برای برداشتن اولین قدم آماده هستید، به یاد داشته باشید که انعطاف پذیری پلی است بین جایی که هستید و جایی که می خواهید باشید.
مطالب مشابه:
منبع: کلینیک آوان
