کتاب و ادبیات

ممیزی و تسهیلات دولتی دو کفه ترازو است

تهران- ایرنا- یک ناشر با طرح این سوال که اگر دولت نمی خواهد به نویسنده و محقق و کتابخوان کمک کند، چه حقی برای ممیزی دارد؟ وی گفت: حسابرسی و امکانات دولتی دو روی ترازو است. می گویند اقتصاد نشر مستقل است پس نباید چیزی به نام ممیزی داشته باشند چون وقتی ممیزی می کنند در جذابیت های کتاب دخالت می کنند و آزاداندیشی را از آنها می گیرند.

به گزارش خبرنگار کتاب ایرنا، فعالیت انتشارات روزرگ از بهار سال ۱۳۷۷ آغاز شد و رونمایی از اولین اثر انتشارات در فروردین ۱۳۵۶ انجام شد و از آن زمان تا به امروز پشت جلد کتاب ها شماره فراست درج شده است. این نشریه بر این اساس در طول ۲۶ سال فعالیت در انتشارات روزگار بیش از ۱۲۰۰ عنوان کتاب منتشر شده است. می توان گفت این انتشارات سالانه ۷۰ تا ۸۰ عنوان کتاب منتشر می کند که رقم قابل توجهی است. دوران نشر بسیار شلوغ بود و در میان آثار این انتشارات برخی کتاب ها پرحجم بود. در این نشریه، «شاهنامه در نثر» فردوسی با حدود ۲۵۰۰ صفحه در سه جلد و «نهج البلاغه» با ترجمه دکتر. محمودرضا افتخارزاده در ۱۴۰۰ صفحه منتشر شده است.

انتشارات روزر حدود ۲۶ سال است که به طور مستمر فعالیت می کند و کتاب های شعر ایرانی و غیر ایرانی نیز در انتشارات روزر منتشر شده است. این نشریه بیشتر کتاب هایی را ترجمه می کند که ارزش چاپ و هزینه را دارند. کلاسیک های درجه یک مانند آثار فئودور داستایوفسکی، گابریل گارسیا مارکز، خوزه دو سوزا ساراماگو، آلبر کامو، ریچارد فورد، دنیل کلمن، دیوید میچل، جان اشتاین بک و دیگر آثار کلاسیک و ادبیات مدرن در این انتشارات ترجمه و منتشر می شود.

محمد عزیزی شاعر، نویسنده و مدیر انتشارات روزرگ، مدیر این انتشارات است. در قسمت اول درباره فعالیت وی در عرصه نویسندگی صحبت شد و در قسمت آخر گفت و گوی خبرنگار ایرنا با عزیزی را می خوانید که در آن به زوایای فعالیت انتشاراتی وی پرداخته شده است.

حسابرسی و امکانات دولتی دو مقیاس هستند

محمد عزیزی; شاعر، نویسنده و مدیر عامل روزگار

سیروس نیرو اشعار نیما یوشیج را با دقت تصحیح کرد

انتشار روزراگ بیشتر روی کدام حوزه ادبیات تمرکز دارد؟

نشر روزرگ به عنوان ناشر داستان های مدرن و کلاسیک مشهور است. کتاب های عمومی هم در این نشریه داریم، کتاب های روانشناسی خوب، نه مثل آن هایی که فقط دنبال پول درآوردن هستند. کارهای نظری هم در حوزه ادبیات و علوم انسانی مثل کتاب داشتیم محمدرضا روزبه به نام ادبیات نظم معاصر، ادبیات منثور معاصر رمان معروف «دریاچه شیشه ای» که با بیش از دو هزار نسخه ۱۸ بار تجدید چاپ شد. اگرچه حدود هزار صفحه است. کتاب «اطلس ابر» را نیز در این انتشارات منتشر کردیم.

وقتی ناشر روی یک نویسنده تمرکز می کند، بهتر است کارهای مختلف نویسنده خارجی را با یک مترجم انجام دهد.

معمولاً معتقدم وقتی ناشر روی یک نویسنده تمرکز می کند، بهتر است کارهای مختلف نویسنده خارجی را با یک مترجم انجام دهد. به عنوان مثال، همه کار می کنند گابریل گارسیا مارکز در نشر زمان اسماعیل گرهانی پور ترجمه کرده است یعنی مترجم به سبک نویسنده خارجی تسلط پیدا می کند تا بتواند کار را به درستی انجام دهد.

ادبیات ایران برای من عزیز بوده و هست، مانند آثار کلاسیک و معاصری که در روزر منتشر شد. «کلیات اشعار نیما یوشیج» از مرحوم سیروس نیرو وی همچنین در زمینه «حافظ» و «نظامی گنجوی» تحقیق کرده است.

اشعار کوروش نیرو نیما یوشیج با دقت تصحیح شد. او تنها شاگرد نزدیک نیما یوشیج بود که دست نوشته های او را تصحیح، تنظیم و مدون کرد. می توان گفت آثار نیرو در زمینه نیما یوشیج از جمله آثار است کوروش طاهباز و شیراگیم یوشیج پسر نیما دقیق تر و متفاوت تر است. اثر سیروس نیرو نسخه متفاوتی دارد و ۱۵۰ مقدمه نیز درباره شعر نیما و تاثیر شعر او دارد.

نقد و بررسی کتاب ها در نمایشگاه کتاب انجام شد

ناشران این روزها (زمستان ۱۴۰۳) با چه مشکلاتی مواجه هستند؟

مشکل اصلی ما نداشتن کاغذ در مقابل دولت است محمود احمدی نژاد و معاون فرهنگی او که محسن پرویز در اختیار ناشران روزنامه دولتی قرار گرفت. یعنی در سال ۱۳۷۷ که به عنوان رئیس جمهور شروع به کار کردم محمد خاتمی یادم هست برای تولید کتاب ۹ درصد وام دادند که کمک خوبی برای تولید کتاب های ارزشمند بود. همچنین بسته به ارزش کتاب از ۳۰۰ نسخه تا ۱۵۰۰ نسخه از ناشر کتاب می خریدند و با کمک آنها کتابخانه ها را تجهیز می کردند. در آن سال ها دولت ۶ هزار تومان بابت کاغذ دولتی به ناشر می داد. دولت به ترویج ادبیات، فرهنگ، کتاب و کتابخوانی کمک کرد و برای خرید دفاتر و فروشگاه ها وام داد.

در سال ۱۳۷۷ برای تولید کتاب وام ۹ درصدی دادند که کمک خوبی برای تولید کتاب های ارزشمند بود.

در دولت احمدی نژاد همه این تسهیلات را قطع کردند و به جای یارانه دادن به کاغذ، یارانه را به اساتید دانشگاه، طلاب، حوزه های علمیه و … دادند تا کتاب بخرند. ظاهر موضوع بد نبود اما نتیجه این شد که افرادی که پاداش دریافت کردند با مراجعه به غرفه ها آن را به نقد تبدیل کردند. برخی غرفه داران سعی کردند از این روند جلوگیری کنند اما این روند وجود داشت و از این یارانه به درستی استفاده نشد.

حمایت از روزنامه در دوره احمدی نژاد نیز قطع شد، هرچند برای ۹۰ درصد ناشران قطع شد و حمایت از بقیه باقی ماند. این حمایت ها به تدریج در دولت است حسن روحانی قطع شد و در اواخر دولت روحانی قیمت کاغذ از ۱۶ تا ۱۷ هزار تومان به ۴۰ تا ۵۰ هزار تومان رسید و در پایان دولت دوم روحانی به حدود ۲۰۰ هزار تومان رسید.

قیمت هر تکه کاغذ در دولت ابراهیم رئیسی تا ۲۰۰ هزار تومان رشد کرد و ۴۰۰ هزار و سپس ۶۰۰ هزار تومان شد تا اینکه به یک میلیون و ۲۰۰ تومان رسید. ناشری که کتاب را با قیمت حداکثر ۲۰۰ هزار تومان چاپ می کرد، در مواجهه با افزایش ۶ برابری قیمت کاغذ، مجبور شد قیمت کتاب را حداقل ۶ برابر کند. لازم به ذکر است که عامل موثر در قیمت کتاب تنها کاغذ نیست و در این سال ها قیمت روی، سلفون، مرکب، چسب و سایر مواد لازم برای چاپ کتاب افزایش یافت.

هر کتاب ۱۰۰ صفحه ای ۲۰۰ هزار تومان قیمت دارد

قیمت کاغذ این روزها به کجا رسید و چگونه کتاب منتشر می کنید؟

شاید برای تولید کتاب باید ۳۰ دسته شغلی برای تولید کتاب کار کنند

این روزها جرات پیگیری قیمت کاغذ را ندارم اما شنیده ام که قیمت هر بسته کاغذ ۳۰۰ هزار تومان افزایش یافته است، یعنی قیمت هر بسته کاغذ حدود ۱ میلیون و ۵۰۰ به ۱ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان. با این کاغذ و مقوا هر کتاب ۱۰۰ صفحه ای ۲۰۰ هزار تومان می شود. حتی اگر مردم به آن نیاز داشته باشند، نمی توانند این کتاب را خریداری کنند، زیرا سبد ریالی داخلی کتاب افزایش نیافته است. دانش آموزان، معلمان و زنان خانه دار تمایل به خواندن رمان دارند و این گروه بودجه محدودی دارند. افرادی که پول دارند دنبال کتاب نیستند. این یعنی ورشکستگی ناشران، نویسندگان، محققین، چاپخانه‌ها، نویسندگان و تایپیست‌ها، کتاب‌فروشان، ویراستاران، تصویرگران و چندین شغل دیگر که همگی شغل خود را از دست می‌دهند. شاید برای تولید کتاب باید ۳۰ دسته شغلی برای تولید کتاب کار کنند.

اگر دولت نمی خواهد به نویسنده، محقق و کتابخوان کمک کند، چه حقی برای ممیزی دارد؟ حسابرسی و امکانات دولتی دو مقیاس هستند. می گویند ما با کتاب کاری نداریم و اقتصاد نشر مستقل است. بنابراین نباید چیزی به عنوان ممیزی داشته باشند چون وقتی ممیزی می کنند در جذابیت های کتاب دخالت می کنند و آزاداندیشی را از آنها می گیرند. مثل چماق سرکوب است بدون پرداخت پول به ناشر، بدون اینکه بخواهند از آن حمایت کنند، به سر کتاب می زنند.

اگر می‌خواهند کتاب را قصابی کنند، باید کتاب را خودشان بخرند و در کتابخانه بگذارند، زیرا یک خواننده معمولی کتاب را نمی‌خرد. مردم حاضرند از کنار خیابان کتابی با کیفیت پایین تر بخرند اما اثری بخوانند که سانسور نشده باشد.

منبع : خبرگزاری ایرنا

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا