آرمان و رویای بزرگ یک آهنگساز، درک موسیقی توسط بازیگر است

گروه تئاتر هنری آنلایننمایشنامه “Kreshnndo” ، نوشته شده توسط Pouya Saeedi و کارگردانی Farshid Roshani ، در تاریخ ۲ فوریه در سالن سالن شماره ۲ در سالن سالن برگزار شده است.

سرپرست رضا توسط رضا تولید می شود.

به بهانه اجرای این نمایش ، ما با Pouya Norouzi ، آهنگساز مصاحبه کرده ایم.

نوروز در مصاحبه ای با هنر آنلاین گفت: “من سالهاست که تقریباً پنج سال پیش با پویا سعید آشنا شده ام.” در زمان دانش آموز ، وقتی پویا دانشجوی هنرهای زیبا بود ، اولین کاری که ما انجام دادیم یک جشنواره دانشجویی بود. پس از آن ، ما با Launcher 2 کار کردیم که یک نمایش موفق بود. سپس ما روی “افعال نامنظم” کار کردیم. من همچنین کار کرشستو را خواندم و سپس به تمرینات پیوستم. تمرین برای من بسیار جالب بود و برخی از لحظات موسیقی و آهنگ بود. این برای من جذاب بود و من یک آهنگ برای شروع کار نوشتم. قطعات به تدریج اضافه شدند. “

وی گفت: “وقتی متن را به عنوان بازیگری می پذیرید ، معیارهای شما متفاوت است.” به عنوان یک بازیگر ، شما باید ببینید که شخصیت چیست و داستان در درام کجاست. من به عنوان یک آهنگساز ، من همچنین فکر می کنم که نکته اصلی این پروژه فضای متن است. از آنجا که نمایشنامه ها به موسیقی تر می شوند ، بازیگران به خواندن بهتر می روند ، این یک ایده آل عالی و رویایی برای یک آهنگساز تئاتر است. این که آیا بازیگر موسیقی را درک می کند و کارگردان به آهنگساز اعتماد دارد ، چیزهایی است که برای هر آهنگساز جالب است و می تواند تعیین کننده یک پروژه باشد. هرچه دست آهنگساز بیشتر باز شود و بتواند فضای موجود در ذهن خود را پیاده سازی کند ، برای او جذاب تر خواهد بود ، زیرا تئاتر تنها مکانی است که می توانید با یک منطق کاملاً شخصی کار کنید. “

نوروزی گفت: “این قطعاً با کار قبلی من متفاوت بود.” فضای بازی ، بازیگران ، فرم کارگردانی و متن همه متفاوت است. این یک تجربه جذاب برای من بود. من قبلاً این کار را نکرده بودم که یک گروه سرود شروع به خواندن یک قطعه کند. من قبلاً به روش های دیگری آواز خوانده ام ، اما در کرشستو ، منبع موسیقی در قلب خود نمایشنامه است. ما چیزی از این نمی بینیم. کل موسیقی که شنیده می شود ، همه منبع خاصی دارند ، چه از اتاق فرمان و چه در صحنه. “این متفاوت ترین تجربه من در مورد کار قبلی من است.”

نوروز گفت: “من خودم بازی می کنم ، بنابراین برای من جالب تر است که بازیگران این نمایشنامه همه قادر به آواز خواندن هستند.” این همیشه برای من یک چالش بوده است. کار با بازیگرانی که کمتر قابل خواندن هستند ، معمولاً سخت تر است. همچنین ، یک چالش اساسی که بیشتر سالن های تئاتر تهران دارند ، سیستم صوتی است که حل آن آسان نیست. “البته ، سالن Homa یکی از بهترین سیستم های صوتی را دارد.”

وی گفت: “من قبلاً با کارگردان و نویسنده کار کرده بودم و آشنا بودم.” تمرین برای من جالب بود و من با بچه ها کار می کردم. هر وقت تمرین می کردیم ، ایده های جدید به ذهن ما می رسید. “

نوروزی ادامه داد: “در هیچ بخشی از موسیقی یا هر جا که موسیقی مورد استفاده قرار می گرفت ، هیچ محافظ بسته ای وجود نداشت.” ما با تعامل بین کارگردان و من و آنچه متن و درام به ما گفت رفتیم. اگر ما نیاز به انتخاب موسیقی از آهنگساز دیگر در یک صحنه داشتیم ، به نظرم نمی رسد. ما با حمام و کوچه شروع کردیم و سرانجام به یک فضای الکترونیکی رسیدیم. در پایان نمایشنامه ، وقتی داستان می رود ، می فهمیم که این نمایشنامه در نمایشنامه بود. دستان ما از این نظر بسیار باز بود و با توجه به طعم کارگردان و منطق نمایشنامه ، چنگال های مختلفی داشتیم و به این نتیجه رسیدیم که اکنون می بینید. “

وی گفت: “همکاری من واقعاً یک تجربه بسیار جالب بود.” بازیگران با استعداد و با استعداد همه پرانرژی بودند و فکر می کنم یکی از بهترین و گرمترین نمایش هایی که من کار کردم این است. من امیدوارم که ما دور بعدی اجرایی را در سال ۲ داشته باشیم. امیدوارم وضعیت تئاتر بهتر شود و مخاطب دوباره به صحنه بازگردد. “

(ورود) حامد محمودی ، ماهان عبدی ، محمد اسلامی ، محمد هیداری ، علی اراکی ، ابتیزی ، پریماهشیری و رضا بازیگران این نمایشنامه هستند.

داستان این نمایشنامه آمده است: “در حمام یک خوابگاه دانشجویی ، یک غریبه وارد می شود ، پلیس می آید ، هلیکوپتر وارد می شود و سگ با این حال است.”

پایان پیام